Abonneer:
Gauchos (second opinion)
Gepost op July 30, 2010 door Remment
Samen met D. had ik een negatieve ervaring weg te spoelen, dus besloten we gisteren uit eten te gaan. Aangezien D. een tekort heeft aan ijzer, wilde ze ergens een biefstuk eten.
Ik heb de laatste tijd vaak geklaagd over de kwaliteit van biefstukken in de Utrechtse horeca, dus het werd nog een hele kluif om een restaurant te vinden. Sinds kort heb ik twee Argentijnse collega’s en ik had ze al verteld over mijn negatieve ervaringen bij Los Argentinos. Ze bezwoeren me echter dat echt Argentijns vlees het beste was dat je kon overkomen. Dus liet ik me door D. vrij gemakkelijk overhalen om toch maar naar Gauchos (Oude Gracht 150) te gaan.
Onderweg kwam ik erachter dat het donderdag en dus koopavond was. Koopavond tijdens de crisis betekent dat alle terrassen ramvol zitten en dat je minstens tien minuten moet wachten tot je überhaupt aangesproken wordt door restaurantpersoneel. Ik had dus al de neiging enigszins chagrijnig te worden voordat we aankwamen bij Gauchos. Gelukkig was D. proactief in het vragen aan het personeel of we bij dat ene vrije tafeltje op het werfterras konden zitten. Overrompeld als ze was zei de serveerster ja tegen D. Dat scheelde dus mooi tien minuten wachttijd.
Helaas was dat ene vrije tafeltje wel op vijf centimeter afstand van twee dik opgemaakte über-cougars. Gelukkig waren die al aanbeland in de betaalfase, zodat we al vrij snel wat persoonlijk konden kletsen. Dat kletsen was wel nodig, want het duurde best lang voordat we ons eten opgediend kregen.
D. had de bife de lomo (ossenhaas) besteld met salade en een side dish (geroosterde tomaten) en ik de churrasco (gemarineerde steak), de specialiteit van Gauchos, met Franse frietjes en gegrilde groene asperges. Mijn Argentijnse collega moest lachen toen ik hem vanmorgen vertelde van de groene asperges, want daar is volgens hem niks Argentijns aan.
Maar juist die groene asperges waren het lekkerste onderdeel van de avond. Ze werden geserveerd met wat zout erop en een heerlijke knoflooksubstantie en hadden een grillsmaak zonder hard te zijn. Mijn churrasco was redelijk mals – ik was al lang blij dat ik er niet doorheen hoefde te zagen. De marinade maakte dat de churrasco een ruime voldoende van me krijgt. Ik kreeg er nog een schaaltje chimichurri bij en mijn God, wat was die lekker!
D.’s bife de lomo was malser en scoorde een dikke voldoende. Ze had er een pepersaus bij besteld die een tikje rossig en zeer lekker en pittig was. Haar salade was simpel, met een lekker zurige mosterddressing.
Het personeel was aardig en attent. Bij de drankjes echter moest onze serveerster in beide gevallen nog een keer vragen wat we ook alweer hadden besteld. De prijs was uiteindelijk 65 euro, inclusief vier drankjes (fris). Dat is niet weinig. Maar ze spelen het heel slim: op de menukaart zie je bij de diverse soorten steaks (daar kom je toch voor als klant van een Argentijns restaurant) een prijs die je acceptabel vindt. Onder aan de kaart echter staat in kleine lettertjes dat er geen extra’s bij komen zoals frietjes en groenten. Gevolg is dat je rekening een stuk hoger uitvalt als je een beetje volwaardig menu bestelt. D. vond dit niet zo sympathiek en zal dus niet snel meer teruggaan. Aan de andere kant, als je het eenmaal weet maak je die fout niet meer.
Ambiance: 7
Smaak: 7
Bediening: 7
Prijs/kwaliteit: 6
Maar eh… Gauchos, dus!
(Ik dacht, ik open de discussie maar eens met een vlammend statement!)
25 juni jl. nog gegeten. Argentijns restaurant waar de echte Argentijn met een grote boog omheen zal lopen. Zelden zo’n taai, welhaast doorbakken (ik heb hem toch echt rood besteld) en schaars klein stukje vlees gehad.
Voor het echte werk zul je toch een retourtje Buenos Aires moeten over hebben. Het geld van het retourtje heb je overigens met ongeveer 50 bife de lomo’s/ bife de chorizo’s er al weer uit.
Tjsaa, zoals gemeld, mijn steak was niet de allerbeste maar naar Utrechtse horeca maatstaven was ik al blij dat ik niet hoefde te zagen.
Heb daar ooit ‘s per ongeluk gegeten, bestelde ik de gegrilde mosselen vooraf, tja, klonk spannend….kreeg ik 5 mosselen in een cirkel gerangschikt, bij elkaar toch gauw 35 gram eetbaars en oh ja, de saladebar natuurlijk, heel 1985!
Eetbaars, is dat familie van de stekelbaars?
mmmmmmmaarr….
@marcel; waarom denk je dat een echte argentijn er omheen zal lopen?
In Argentinie wordt geen rood vlees gegeten, alle steak wordt lang, heel lang gegaard. let wel, dit heeft niets te maken met schoenzooldoorbakken zoals je die in de meeste utrechtse horeca treft.
In Argentinie zijn de BBQkoks, de asadors, koning in het verfijnde grillen. Doordat er veel vet in en aan het vlees zit – een andere manier van uitbenen en schoonmaken- blijft het vlees zeer mals.
Wat betreft de bijgerechten; ook dit is heel authentiek. In geen enkel argentijns restaurant zul je er salade of frites bij krijgen, die moet je apart bestellen. Zowiezo is groente een unicum op een argentijnse menukaart; de aardappel wordt veelal beschouwd als groente.
@ Nazi goering; misschien is het naar nederlandse begrippen erg gedateerd -1985 weet ik niet, toen was ik drie- maar in argentinie zijn saldebars gewoon hot en heel erg 2010.
De gemiddelde argentijn houdt van veul voor weinig, wat inhoudt; goed vlees, en veel keus op de saladbar.
De argentijnse keuken is weinig verfijnd, men vindt dan ook door het hele land ‘tenedor libre’, vrij vertaald ‘vrije vork’, wat dus onbeperkt eten van een buffet inhoudt.
al met al en kortom, is gauchos dus bijzonder authentiek argentijns!
Klinkt eigenlijk verdomd veel als Brazilie, niet zo gek ook natuurlijk. Daar waren die onbeperkt eten met een salade-bar of betalen-voor-het-gewicht eet-tenten ook mad populair.
Wat ik me wel afvraag: als je je vleesch echt mals wilt houden moet je de temperatuur flink laag kunnen houden (ivm stremming van spierweefseleiwitten) hoe krijgen ze dat met een vlammende BBQ/grill voor elkaar? Een oven lijkt me dan beter geschikt.
Na 3 maanden touren door het land in onze VWbus uit 68, hebben we de geheimen van de ware asado weten te ontrafelen!
Allereerst maakt men een vuur. Niet zomaar een vuur, maar een vuur van dunne takken, die men als een kubus opstapelt. In het hart steekt men kranten, en zo ontstaat binnen no time een groot, brandend vuur.
Wanneer het smeulende hout daarna verspreid wordt, zou iedere rechtgeaarde hollander gaan barbequen; immers, de kolen zijn nu goed heet!
Zo niet de argentijnen, die verplaatsen de allerheetste kolen naar een hoek van de asado (vaak van steen) en leggen 3 tot 4 gloeiende kooltjes onder het rek.
Hierop komt het vlees (vetkant onder), en begint het lange wachten. De temperatuur is laag te houden, doordat je heel gedoseerd kooltjes toevoegt onder het rek.
Voor een fikse bife de chorizo, of lomo cuadril (spareribs van rund) reken zeker een uur.
Overal in Argentinie zijn barbeques te vinden, parkeerplaatsen, parken, etc. Op een gemiddelde zaterdag strijken daar hele families neer, waar om 11.00 sochtends de varkens aan het spit of in patagonie de lammeren boven gespannen worden. Dit duurt dan ook de hele dag..
Verheffende onthullingen over steaks!
Chester: heb je geen zin om een vlammend betoog voor ons te schrijven over andere Argentijnse (of andere) steak restaurants in Utrecht?
Kijk, dat zijn nou eens interessante tips, tnx! 🙂