MaarHoeWasHet

Pronto Pronto! (diner)

Gepost op October 27, 2009 door Wieneke

Vriend JZ (voor de gelegenheid voor- en achternaam; in het Engels heel lauw, beetje groupieachtig) trakteerde mij op een etentje in Pronto Pronto!, als dank voor de door mij verleende hulp aan zijn website. JZ heeft meer verstand van ziekenhuizen dan van teksten schrijven, en dus was ik zijn hulp in HTML-dagen.

Het kleine restaurantje aan de Schoutenstraat staat hutjemutje vol met kleine tafeltjes. We mogen zelf onze plek uitkiezen, en gaan voor een hoge bartafel. Ik ben enorm nieuwsgierig, maar als ik privé met vriend JZ bij wil kletsen, zit ik liever niet in de aura van mijn restaurantburen. JZ en ik zitten tegenover elkaar, maar daardoor kunnen zowel JZ als onze achterbuurvrouw de hele avond niet meer van onze plek. Dat maakt niet uit, we blijven net zo lang zitten tot de achterburen verdwenen zijn en vermaken onszelf deze mooie avond van zeven uur tot een uur of half twaalf.

Pronto Pronto! doet mee aan de trend om alleen maar voorgerechtjes te serveren; goed klinkende Italiaanse gerechten, soepjes en borrelhappen staan op het menu. Je mag er zoveel kiezen als je wilt, maar wij besluiten het bij vier voorgerechtjes en twee toetjes te houden.

We gaan eerst voor de bruschetta. Altijd gedacht dat dat geroosterd brood was met knoflook en een klein belegje. Maar nee, Pronto Pronto! heeft een andere definitie. Die schotelt ons gesneden stukken boerenbrood voor, ingewreven met olijfolie en knoflook. Hierop allerlei Italiaanse worst- en kaasvarianten en tapenade. Eigenwijs als ik ben zoek ik toch even op of wij wel bij een echte Italiaan zitten of meer bij een variant op Adje Patatje in Benidorm, maar dan in Nederland. Maar de Italiaan slaagt voor de proef; de vraag: ‘Zijn zij nou zo goed en de rest zo dom?’ krijgt bij dezen een bevestigend antwoord.

Van de wijnkaart kiezen we de favoriete wijn van onze serveerster. Na deze avond wordt de wijn, op de kaart aangeduid als ‘special’, ook onze favoriet. Je kunt er prima gesprekken bij voeren over de zin van het leven, het zwarte gat, ‘de perfecte liefde’ en cabaretiers (Howard Komproe) die in de bioscoop optreden.

Met zijn tweeën delen we drie voorgerechtjes. Ondanks al het geklets en de goede wijn is ons bijgebleven dat de risotto precies goed was, niet te droog en niet te nat. De vitello tonnato was heerlijk en de ossenhaas mals. Kortom: niets mis met dit voorgerechtendiner.

Tot slot verorberen mijn tafelgenoot en ik een zelfgemaakt appeltaartje. Zoals mijn moeder ze maakt, worden ze blijkbaar ook door deze Italiaan bereid.

Pronto Pronto! is zeker een terugkomertje. Ik zou bijna willen zeggen: je krijgt waar voor je geld. Maar dat weet ik eerlijk gezegd niet… de rekening kwam op naam van JZ. Voel ik me toch voor even een heuse groupie. Alleen eindigt JZ bij zijn vriendin en ik in mijn eigen bed…

Eten: 8,5
Prijs/kwaliteit: ?
Ambiance: 6,5
Personeel: 7,5

P.S. Een paar dagen later eet ik met vriend ZZ (What’s in a name? Gewoon ‘G.’ staat zo armoedig na een JZ) bij de Nachtwinkel. Geen recensie waardig. De Nachtwinkel is toch typisch een eetgelegenheid om bij voorkeur dronken aan te schuiven.