Abonneer:
Taco Mundo
Gepost op November 15, 2006 door Nolet
Misschien is het u al opgevallen, maar mijn geliefde Voorstraat begint langzamerhand een beetje op de Amsterdamsestraatweg te lijken. Flanerend over de Champs-Elysées van Utrecht vind je links en rechts Spaanse, Vietnamese, Griekse, Indonesische, Turkse en Nederlandse afhaaltenten. Helaas hebben we nog geen Davy’s Erotheek, Elvis-memorabiliawinkel of – als er een God is, verhoor mij nu! – een dependance van La Cloche. Maar niet geklaagd, we hebben nu de Mexicaanse afhaaltent Taco Mundo!
Een tijdje voor de opening gonsde het al in de Voorstraat. Oude dametjes fluisterden in de portiekjes gepast neerbuigend maar toch met een beetje nieuwsgierigheid over deze nieuwe nationaliteit in de gelederen van de Voorstraat: ‘Die Turken waren toch ook aardige mensen gebleken?’ ‘Ja maar die Mexicanen, met die president met die pornonaam, kweenie hoor…’
Maar goed, de nieuwe lichtbak schreeuwde al een tijdje het woord “franchise” van de gevel af en spiedend door de ruiten was duidelijk te zien dat je je maaltijd kunt aanwijzen op een plaatje. Mij bekroop een beetje het gevoel van een McDonald’s gemixt met een slecht restaurant in Salou. Maar veel tijd voor contemplatie was mij niet gegund, want plots was de dag al daar! De jonge schoongewassen werknemers met hun color coordinated uniformpjes en naambordjes stonden één en al glimlach achter de balie. Als wilde paarden denderden de spiksplinternieuwe scootertjes langs de rustig blowende buren bij coffeeshop Bordeaux Rood. Goedver, de Fransen! Die was ik nog even vergeten in het rijtje hierboven!
Alvorens het eten te beschrijven moet ik even biechten. Ik heb, hoe zeg je dat nu, een ontzettende hoop respect voor de Mexicaanse cultuur. Leuke hoedjes, geinige cactussen, die gekke Azteken met al die mensenoffers… Uhm… Die president met die grote pornosnor. Allemaal geweldig, maar dat eten! Mijn verslag van ons niet al te daverende bezoek aan het Mexicaanse restaurant Popocatepetl is hier wellicht een indicatie van.
Laat ik het verhaal over het eten dan maar kort houden. Ik heb de enchilada, de taco, de fajita en een salade gehad (alles rond de 4 euro). In echte Mexicaanse stijl is dit eigenlijk telkens een variatie op hetzelfde thema. Gehakt, kaas, bonen, lapje deeg, wat lauwe sla en maïs. Daarbij krijg je ook nog een vingerhoedje salsasaus en als bonus wordt de salade ook nog geserveerd in een grote soort nacho of taco of burrito – kan iemand mij in godsnaam een keer uitleggen wat het verschil is tussen die dingen? – met een berg ranzige cheddarkaas erover. Alles glijdt naar binnen als een soort drabbige lasagne, alleen is drabbige lasagne dan nog lekker. Nu ben ik nog nooit in Mexico geweest, maar uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat mijn omschrijving hierboven vrij puntig de Mexicaanse keuken samenvat. Geen wonder dat ze allemaal de grens over rennen, denk ik dan, maar goed, we dwalen af.
Laat ik zonder veel omwegen zeggen dat ik op mijn volgende reis richting afhaalland Midden-Amerika gewoon oversla en zoals gewoonlijk naar Indonesië ga, of natuurlijk, hoe kan het ook anders, naar de Grenzeloos!
Smaak: 3
Prijs/kwaliteit: 4
Bediening: 7
Brommertjes: 8
