Abonneer:
Te Koop
Gepost op November 10, 2011 door Olaf
Op de locatie aan de Biltstraat naast de sportschool waar eerder een illustere reeks eettentjes jammerlijk heeft gefaald, zit nu een nieuw eettentje: Te Koop. Achter deze semigrappige naam zit een eetcafé met een interieur dat het soort van kitsch is dat begin jaren 2000 hip was, maar nu gedateerd overkomt. Maar goed, als je lang genoeg wacht komt alles weer in de mode, en op de een of andere onverklaarbare manier komt het toch gezellig over.
Alles wat je ziet is te koop, vandaar de naam. Te Koop is namelijk ook van het groen en mvo, van de recycling, en dus ook van lokale seizoensingrediënten en biologische ingrediënten en wijnen. Een goed idee.
Bij binnenkomst is het bommetjevol – in Wittevrouwen is het nog steeds geen crisis. Gelukkig hadden we gereserveerd, want spontaan binnenlopen lijkt niet echt te werken hier, zelfs niet op een woensdagavond. Het bedienend personeel is met z’n tweeën en heeft het dus druk. We moeten een tijdje wachten voor we geholpen worden. De rest van de avond is de bediening wel snel genoeg en attent.
Op de kaart staan redelijk gangbare gerechten met een Franse inslag, maar vaak ook met een interessante twist. De prijzen zitten aan de bovenkant van het eetcafésegment: niet megaduur, maar ook niet van studentenhapniveau. We kiezen als voorgerecht voor de polderhoen. Die is lekker: goede dikke plakken van zowel het dijtje als de borst. Met een lekker krokant dingetje/rondje erbij en een groenig sausje.
Vervolgens als hoofdgerecht de eendenborstfilet, altijd een mooie test voor de keuken om de eend een krokant velletje mee te geven en het vlees toch rosé en warm te houden. De keuken slaagt voor de test, ook met de aardappelpuree, het gepocheerde eitje en een lekker soort van souffleetje. Mijn tafelgenoot had gekozen voor de diamanthaas en ook die viel in de smaak. De porties zijn ruim voldoende. Een wijnkaart hebben we niet gezien, we dronken er bier (Bavaria) bij. Er werd gelukkig precies op de juiste momenten om een refill gevraagd.
Als toetje deelden we, alsof we twee vrouwen waren, een kaasplankje, met daarbij een sherry genaamd Pedro Ximénez, een soort vloeibare appelstroop. Lekker. Jammer dat het kaasplankje te lang op de uitserveertafel bleef staan en de geitenkaas daarom was gaan smelten. Na een opmerking hierover kregen we een beetje bijdehante opmerking terug. Naast het wat lange wachten aan het begin was dit het enige minpuntje van de avond.
Al met al waren we 97,60 euro kwijt, inclusief negen bier en twee espresso. Een prima prijs voor het gebodene. Hier wordt met topkwaliteit ingrediënten heel goed gekookt. Wat opvalt, is dat ze zichzelf niet voorbijlopen, wat je in dit segment vaak ziet, maar gewoon degelijk koken. Tip!
Smaak: 8,5
Prijs/kwaliteit: 9
Ambiance: 7
Bediening: 7,5 (half puntje aftrek voor de geitenkaasopmerking)
Ja nu ben ik toch benieuwd naar die bijdehante opmerking he!
meer in het kader van “dat hoort zo”
Zijn de serveersters daar overigens ook Te Koop?
Olaf: ‘Pardon, maar de geitenkaas is een beetje gesmolten…’
Serveerster: ‘Meeeeh!’
Ik ben wel benieuwd naar het ronde dingetje en het groenige sausje..
100 euri lijkt me idd geen eetcafe prijs voor 2 personen. Was de kinder bijslag weer binnen?
tegenwoordig wel hoor, 8 euro voor een voorgerecht, 17 euro voor een hoofdgerecht, en hoppa, daar ga je
Ik tel 25 euro zonder drank, 2 drankjes pp erbij en ik kom op 65 euro … scheelt nog altijd 35 euro
Kinderbijslag, bestaat dat nog?
9 bier? Als je deze recensie direct na het bezoek hebt geschreven zou die in nuchtere staat dus zijn: “Het is best te vreten bij Te Koop mits je het gebodene wegspoelt met een lading drank”.
met 2 kerels is 9 bier prima te doen op een avondje, mietje! 😉
Zoals een goed recensent betaamd afgelopen zaterdag nog een keer wezen eten bij Te Koop. Deze keer met mijn lieftallige ega. Zij nam precies hetzelfde als ik de vorige keer. Helaas zit er nog geen consistentie in de geleverde kwaliteit, want deze keer was het gepocheerde eitje in het voorgerecht een hardgekookt eitje geworden, en was het soufleetje bij het hoofdgerecht een niet-gaar deeg-misbaksel. Jammer. De rest was wel weer prima-in-orde
Ja, dat ik hier vrijdagavond zeer tevreden was over mijn eten. Disgenoot A. was zelfs ‘lyrisch’. Disgenoot E. was gewoon tevreden. Alleen jammer dat het nogal lang duurde (exact 1 uur) voordat er iets op tafel stond. Ik maakte me al zorgen toen ik binnenkwam, zag dat de hele tent ramvol zat en *niemand* iets te eten had. Nu ja, er was verder toch niets op tv, dus waar hebben we het over.
Vorige week wederom uitstekend gedineerd hier met disgenoot E… Met de snelheid was deze keer niets mis, maar het was dan ook vrij rustig in de tent. Alleen al het kaasplankje met de oude sherry zijn een wandeling vanuit cafe De Stad meer dan waard! Daarna wel gauw weer terug natuurlijk.
Ja, de laatste twee keer was ik iets minder enthousiast. Wat er tegenwoordig bij Te Koop op je bord ligt bestaat voor ongeveer 90 procent uit de vlees- of viscomponent van het gerecht. Als voorzitter van het comite ‘Meer groenten en kortgerokte serveersters in de Utrechtse horeca’ werd ik behoorlijk droevig van die magere twee theelepels savooiekool die ik er vorige week kreeg. Vooral omdat de kool zo lekker was bereid dat ik er wel een half bord van had gewild. En om dan naast drie grote stukken hertenvlees als bonus nog een stuk kalf te serveren, gaat misschien een beetje fur. Hup hup hup, dat kan anders, kok met dat blonde haar! (Ben je naam vergeten van ons gezellie gesprekje laatst bij Maffe Maandag.)