Abonneer:
De Kleine Wereld (second opinion)
Gepost op March 20, 2008 door Anne de Smet
Vorige week vrijdag was de eerste keer in mijn leven dat ik officieel uit eten ging, onder intensieve begeleiding van Oxysept en Olaf. Officieel in de zin van: ik moet erover schrijven. We mikken niet meteen te hoog: eetcafé De Kleine Wereld, in de Loeff Berchmakerstraat. In september heeft Chantal Ophoff hier reeds over geschreven, maar bij mijn begeleiders bestond enige twijfel over de bestendigheid van het gevestigde positieve oordeel. Dat bleek terecht.
De Kleine Wereld is op het eerste gezicht de ideale locatie om een date mee naar toe te nemen: gesitueerd in een pittoresk straatje, niet te groot, sfeervol ingericht, met reproducties van Toulouse Lautrec aan de muur en uitstekende sfeerverlichting. Verdacht punt nummer één was het aantal bezoekers: hoe is het mogelijk dat je op deze locatie op vrijdagavond een half tot tweederde lege zaak hebt? Daar kwamen we snel achter. Om vooruit te lopen op de feiten: De Kleine Wereld is een geweldige whiskybar. Waar krijg je tegenwoordig nog een driedubbele whisky voor minder dan 4 euro? Maar het eten kunt u beter overslaan.
Inmiddels heb ik Chantals recensie uit september er even bij gepakt, en daar lezen we: ‘De zaak wordt gerund door een echtbaar dat nog niet lang in de horeca zit.’ Wel, erg lang hebben ze het ook niet volgehouden. Want op deze vrijdagavond zaten ze er al niet meer – misschien gingen ze liever ergens anders eten. Ze hadden hun bedrijf overgeleverd aan Peppi en Kokki. Twee jongemannen runden de boel, de een gedrongen, de ander een ongebakken deegsliert (om met Reve te spreken), waarbij Kokki gek genoeg achter de bar stond, en Peppi in de keuken.
De kaart is prettig beperkt, en de keuze werd nog overzichtelijker omdat van de vermelde gerechten onze eerste keus niet te bestellen was. Daarom kozen we alle drie voor de Provençaalse ovenschotel, met rundvlees en groente (13,50 euro). Te meten naar de bereidingstijd werd deze schotel inderdaad in de oven bereid. Mijn disgenoten raakten er etende echter van overtuigd dat het vlees alleen was gebakken. Maar veel erger was dat we geen aardappelen of friet of rijst bij de ovenschotel kregen, zodat we de bescheiden hoeveelheid vlees met courgette onverdund op moesten lepelen. Halverwege het lepelen kregen we er wit stokbrood bij – Peppi was het vergeten, verklaarde hij.
We meldden Peppi dat we alleen stokbrood wel wat mager vonden. Peppi zat hiermee in zijn maag, net als wij, en daarom kregen we een complementaire tonijnsalade. Dat was aardig. Goed bedoeld. Maar ook de salade was van het radicaal doorgevoerde principe less is more: blikje tonijn, rauwe ui (geen rode, maar gewone), rauwe groene en rode paprika, rauwe wortel en sla. Geen dressing. Fantasieloos, maar voor sommigen onder ons toch het hoogtepunt van de maaltijd.
Het toetje was heerlijk: een in plakjes gesneden peer met wat waarschijnlijk Viennetta-ijs was. Andere toetjes waren niet verkrijgbaar. Gelukkig weten die mensen van Viennetta heel goed hoe je ijs moet maken. Niets dan lof over het toetje. Disgenoot Olaf, die geen toetje nam, was intussen druk aan het nadenken over hoe hij zou antwoorden als de bediening zou vragen: ‘Heeft het gesmaakt?’ Hij kwam op de volgende formulering: ‘Wil je de waarheid, of een wenselijk antwoord?’ Jammer genoeg kwam het nooit zover, want de bediening stelde de vraag niet.
Om af te sluiten bestelden we twee gewone koffie een cappuccino. We kregen twee cappuccino en een gewone koffie. Oxysept bestelde er een whisky bij. Die maakte heel veel goed. Wauw. Wat een whisky. Oxysept was er helemaal verbouwereerd van. Enigszins vertederd besloot hij de barman, in de goedheid zijns harten, uit te leggen wat er allemaal beter kon aan het eten van De Kleine Wereld. Dat werd een lang gesprek. Over een half jaar gaan we (misschien) kijken of er iets mee is gedaan. Als de zaak dan nog bestaat; er lijkt namelijk een vloek op de locatie te rusten; op het adres bevonden zich eerder reeds De Maartenshof, De Schenker, De Kameel, Tilt en Loeff.
De rekening bedroeg 67 euro en een beetje, niet eens zo heel goedkoop voor drie halve hoofdgerechten, een toetje, drie koffie, wat biertjes en een whisky.
Smaak: 6
Prijs/kwaliteit: 6-
Ambiance: 7
Bediening (competentie): 5
Bediening (goede wil): 8
Whisky: 10+
Viennetta is van Ola toch? Wel eerlijk dat ze dat gewoon ook zo vermeldden: Viennetta-ijs.
Ik vind de cijfers nog best aan de hoge kant … als ik het zo lee!
Heb er een week geleden ook gegeten.
Lang moeten wachten op eten dat niet denderend was. Tip: vermijden.
Tsja. Ik was toen tevreden. Vond het een sympathiek tentje met sympathieke mensen. Het is een tijd gesloten geweest, meen ik, dus ik begrijp het wel. Die Maartenshof heeft er twee eeuwen gezeten, trouwens. Een goed café is als een schip: van naam veranderen brengt ongeluk. Nou ja. Misschien moet je in die buurt ‘Le Regale’ v/h ‘Het tien eurootje’ eens proberen. Daar durf ik niet naar binnen!
Chantal, je hebt gelijk… de bediening was inderdaad prima. Iets dat me meestal veel waard is. Het kwam me allemaal was onvoorbereid over – gerechten bleken niet te bestellen terwijl het nog vrij vroeg op de avond was. Dat hoort niet te kunnen als je enigszins weet wat je op je eigen menu hebt staan 😉 Die Regale van je klinkt wel een beetje eng…
Ik zeg maar zo: Cheers!
Stond toch niet op de kaart als Viennetta, of wel?
Op het bordje stond het wel zo
Ik wil al tijden lang eens eten bij Le Regale, living on the edge enzo weet je wel….
Overigens, wanneer kunnen we hier een keer een recensie lezen van “Le Bibelot” toch wel een instituut in het Utrechtsche volgens mij….
Kar.
zeg als je niet over t eten tevreden bent hoef je niet zo grof over iemands uiterlijk te doen,volgens mij ben je gewoon een plurk die zich onder een pseudoniem verschuilt de zaak is nooit gerund door een echtpaar, die niet ergens anders waren eten maar de dood van iemand dierbaar een het verwerken waren dus voor je wat zegt vraag dan wat er aan de hand is en ga niet van je eigen arrogante ideeen uit.
Nou anoniem, je reactie had meer indruk gemaakt als die niet anoniem was geweest. Op deze site staan geen zouteloze recensies, maar ongezouten meningen. Verder is het helaas zo dat een restaurant beoordeeld wordt op de kwaliteit van eten, ambiance en bediening. Als een van die drie tegenvalt is dat een reden daar iets over te zeggen. De doorsnee gast weet de reden niet en als er prangende redenen zijn de zaak in beheer over te geven, dan kun je dat beter maar aan mensen doen die dat op de juiste manier doen. Verder vind ik het spijtig te horen dat ze een dierbare hebben verloren, ik vond het aardige mensen.
“Een plurk die zich onder een speudoniem verschuilt”… Welkom op het wereldwijde web, anoniempje.
– Groet, Mona.
beste Anoniempje,
Ik wilde alleen maar op een prikkelende manier omschrijven dat hij lang, dun en bleek was, zoals Peppi. De omschrijving is van Gerard Reve, en die gebruikte hem voor Simon Vinkenoog, dus het kan heel goed als compliment gelezen worden. Die 8 voor bediening is uiteraard ook voor de kok.
Om mijn leraar Engels (Braakman) maar eens te citeren: Literatuur is niet aan iedereen besteed…
Nou, De Kleine Wereld is al enige tijd down the drain… Bedankt, Anne!