MaarHoeWasHet

Van Wegen

Gepost op November 19, 2008 door Oxysept

Niet alle wegen leiden naar Van Wegen, maar de Lange Koestraat wel. Want daar zit het 125 jaar oude café Van Wegen, op nummer 15 om precies te zijn. (125 Jaar! Zo oud ben ik zelf niet eens!) Het was dan ook hoog tijd dat ik dit dranklokaal eens met mijn aanwezigheid zou gaan vereren, en die gelegenheid diende zich vorige maand aan: er was een boekpresentatie in het café, waarna om exact twaalf uur de daar als interviewer aanwezige Utrechtse Schrijver jarig zou worden. Dolle pret!

Ik heb de eerste 124 jaar van Van Wegen een beetje gemist (druk-druk-druk, u kent het wel), maar bij binnenkomst stelde ik vast dat er in die tijd weinig veranderd kon zijn. Café Van Wegen is een café zoals een café bedoeld is. Het is niet groot maar ook niet klein, in het midden staat een biljart, er zijn wat oude tafels waaraan oude mannen kunnen zitten (vanwege de boekpresentatie was het publiek deze avond wat jonger dan normaal, schatte ik zo in) en er klinkt geen muziek. De eigenaar zelf staat smetteloos gekleed achter de bar en tapt zorgvuldig zijn bier terwijl zijn vrouw koffie rondbrengt. Intussen converseren beiden genoeglijk met de stamgasten.

Nog even over het tappen, want dat gaat op nogal bijzondere wijze bij Van Wegen. Namelijk in twee fasen: eerst het bierglas bijna vol, dan even uitrusten (zowel bier als barman) en dan wordt met een korte trekstoot het glas vol getapt. Misschien dat taptechnisch onderlegde lezers of lezerinnen van Maarhoewashet.nl mij in het reactiepaneel kunnen vertellen wat het voordeel van deze methode is? Het bier was in ieder geval bijzonder lang schuimig, maar misschien heeft Van Wegen gewoon extreem schone glazen, dat kan natuurlijk ook. Een nadeel kan ik alvast noemen: een biertje in twee keer tappen kost relatief veel tijd, dus hoe hij dat doet op een drukke vrijdagmiddagborrel?

Maar goed, de presentatie begon, dus zocht ik een mooie positie naast een pilaar waar ik goed zicht had op het geboden amusement. Toch jammer van dat kamerbrede lcd-scherm aan de achterste muur, dacht ik, terwijl ik nippend van mijn biertje naar de Utrechtse Schrijver luisterde, die vertelde over zijn jeugd. Zo’n scherm past toch niet bij de sfeer van vroeger die de rest van het interieur uitstraalt? Wel leuk dat er dan weer een oude vrouw aan een tafel op geprojecteerd wordt. Ik nipte weer van mijn biertje en luisterde naar de Utrechtse Schrijver, die inmiddels bij zijn adolescentie was beland. Ineens stond de vrouw op het scherm op, deed een deur naast het scherm open en wandelde het café in (en weer terug).

Wacht eens even! Zat er soms nootmuskaat in die Vocking-worst waar de barman zojuist mee was rondgegaan? Voor mij geen bier meer! Was dit een lcd-scherm of een lsd-scherm waar ik naar zat te koekeloeren?

Ik liep naar achteren om vast te stellen welke Koreaanse elektronicagigant dit huzarenstukje via de Media Markt (Gildenkwartier 181) leverde, en wat bleek: het was geen scherm, maar een levensgroot raam, waarachter zich een authentieke huiskamer met authentieke oude vrouw bevond! Door de nog openstaande deur zag ik ook nog een gang, een keukentje met granieten aanrecht en een zwarte telefoon met draaischijf, waarop in het midden met oudevrouwenhandschrift de telefoonnummers stonden geschreven van wat hulpdiensten die op deze nummers al lang niet meer te bereiken zijn. Ach, had café De Stad maar een dergelijke ruimte, dan zou ik daar meteen gaan wonen!

Genoeg dagdromerij. De avond vorderde gestaag en om exact twaalf uur barstten de overgebleven cafégasten uit in een ietwat onzuivere uitvoering van de evergreen Lang zal hij leven. De Utrechtse Schrijver ging op een stoel staan en dirigeerde ons maatvast naar het eind van het nummer, waarna de barman nog eens rondging, deze keer met ossenworst. Ja, dat café Van Wegen beviel mij danig. ‘Op naar de volgende 125 jaar!’ riep ik. De Utrechtse Schrijver keek mij wat beteuterd aan. ‘Niet van jou – van het café!’ verduidelijkte ik. Nu keek de Utrechtse Schrijver alweer wat vrolijker. Hij bestelde bier voor iedereen en gesterkt door deze avond schreef hij de volgende dag met hernieuwde kracht verder aan zijn komende prachtboek.