Abonneer:
Toko Mitra
Gepost op July 17, 2004 door Chantal Ophoff
Ik was door de Utrechtse Schrijver uitgenodigd om te gaan lunchen. We zijn het broodje kaas voorbij in Nederland (wat heeft iedereen toch tegen een broodje kaas als lunch, wat is er lekkerder dan een bruin pistoletje met een paar plakken oude kaas, jeweetwel die waar de zoutkristallen zo lekker van tussen je tanden knarsen?) dus we gingen naar Het Paradijs op het Vreeburg om te dimsummen.
Nu schijn je de kwaliteit van een chinees af te kunnen meten aan het aantal Chinezen dat er zit, dus wat betreft is Het Paradijs helemaal okee: de tent zat er helemaal vol mee. Voor ons kwam dat een beetje slecht uit, want er was geen plek meer vooor twee Hollandse kaaskoppen, die ook nog te Hollands on-relaxt waren om een half uur op een lege tafel te wachten.
Victor Consael was blijkbaar bezig met de midzomerbalans opmaken, zodat we dan maar besloten bij de Bijenkorf (Lange Viestraat 201) een croissantje Brie (‘Dat is Frans voor een broodje kaa-haas’) tot ons te nemen, met een kopje espresso van door Tibetaanse blafherten uitgekotste koffiebonen. Of zoiets.
Tot onze verbazing bleek er in de kelder, naast de tutholatent van de Bijenkorf, een Geheime Ingang te zijn die naar een toko leidde. Een toko? Ja een toko, met een (afhaal)restaurant erbij. Toko Mitra is een basic tent, zonder al te veel etnische tierelantijnen. Gelukkig. Een bakpao smaakt echt niet beter met een wajangpop die in je nek asemt.
We konden een complete maaltijd nemen, maar je bent Hollander of niet, dus we beperkten ons tot de snacks. Dan hoef je je ‘s avonds niet schuldig te voelen als je nog een keer warm eet. De Utrechtse Schrijver en ik namen ieder drie gerechten en een drankje. Ik nam een ‘risolles pedis’, een flensje met een pittige rundvleesvulling, een ‘lemper’, een kleefrijstrolletje gevuld met kip en een ‘maiskoek’, een maiskoek, begeleid door een guavesap, die door de prompte en attente bediening vaardig uit het blikje in mijn glas werd geschonken. Er is een keuze uit een stuk of tien snacks, zodat je zonder veel moeite er een soort van Indonesische tapaslunch van kunt maken.
Het eten was lekker. Ik hou van deze no-nonsense aanpak. Ik ga ervanuit dat de Utrechtse Schrijver mij er niet mee naartoe nam om maximaal effect halen met minimale middelen, maar ik kan het iedereen wel aanraden. Ten eerste weet bijna niemand dat het er zit (al verpest ik dat nu wel), ten tweede is het een geinige plek en ten derde is het goedkoop. Omdat ik gefeteerd werd wist ik officieel niet wat alles kostte, maar de menukaart staat op de website. De duurste snack is 1,85 en een kop Indonesische thee is een euro. Ik denk dat je dus voor 7 euro pp. kunt lunchen.
Oja, om ons heen zaten alleen maar Indonesiers. Dus ook dat zit wel snor.
No-nonsense ambiance: 8
Smaak: 8
Bediening: 8
Prijs/kwaliteit: 8
