MaarHoeWasHet

Europa (second opinion)

Gepost op May 16, 2009 door Jacques Couteau

Het is boven Antwerpen een nagenoeg onbekend fenomeen, maar daar beneden kent iedereen het: het buurtrestaurant. Iedereen komt er, van de plaatselijke koddebeier tot de buurtjunk, van oma en opa tot verliefde pubers op hun eerste afspraak. Gelukkig heb je wel tenten in Nederland die aan beschrijving een beetje voldoen. Europa aan de Griftstraat 73 is er zo een. Behoorlijk kindvriendelijk en gezien de interactie tussen binnenkomers en personeel ook voorzien van een vaste klantenkring.

Die komen dan vast niet voor het eten, maar voor de nabijheid, de ouzo vooraf en de vriendelijkheid van de eigenaar. Het is wonderbaarlijk dat Wittevrouwen zelf maar een paar restaurants kent: Europa en C’est ça. De rest ligt aan de rand. Zou dat met de krankzinnige prijs voor onroerend goed in deze wijk te maken hebben, waar een huis van 45 vierkante meter voor 240.000 euro te koop staat? Van mij mogen er wat meer komen. Ik moet eerlijk toegeven dat die buurtrestaurants in België, Frankrijk en Spanje ook geen sterrenmenu’s leveren, maar de prijs is er dan ook naar. Europa hanteert daarentegen Nederlandse doorsneeprijzen, dat wil zeggen, behoorlijk hoog. En dan wil je, als Nederlander, waar voor je geld.

Europa is op de typische Griekse-restaurantmanier ingericht. Groffe witte spachtelputz op de muren, mandflessen en ontroerend-amateuristische wandschilderingen (waarvoor sommige kinderen bang zijn, hoorde ik van iemand). De wc’s zijn schoon, maar krap. De ligging in hartje Wittevrouwen is ideaal.

Ik nam de specialiteit van het huis, lamsschouder in retsina. Het vlees was prima, maar ook niet heel bijzonder, al kan ik me voorstellen dat sommigen dat schouderblad van een lammetje op hun bord heel bijzonder vinden. De rest van de schotel viel zwaar tegen. De groentegarnering was erg treurig. Ik had twee kleuren haricots verts op mijn bord liggen: fris lichtgroen en dof donkergroen. Ik denk dat de oude doorgekookte nog even op moesten. De salade was redelijk, maar de eikenbladsla daarin had de herfst al in het hoofd, de blaadjes lagen er afgevallen en slap bij. Voor 16,95 had ik heel wat meer verwacht. Het extra bakje frietjes bestond natuurlijk uit de gebruikelijke Vlaamse diepvriesfrieten, redelijk eetbaar als je ze warm eet, maar die na afkoeling (en dat gaat snel in een bakje) naar melige aardappelen smaken.

De bediening was afstandelijk (komt het personeel pas in de vriendelijke modus als ze je herkennen?) en slordig. En zo ontzettend druk was het nou ook weer niet. De bestelde tzatziki met stokbrood als voorafje bleef uit. Na herinnering kwam hij onmiddellijk, maar nagenoeg meteen gevolgd door het eten. Ook niet handig. Kortom, een teleurstelling, en als ik het commentaar van enkele Wittevrouwen-bewoners moet geloven ben ik niet de enige – de kwaliteit is de laatste jaren flink achteruitgegaan.

Een buurtrestaurant is een godsgeschenk in Nederland, dus het zou zonde zijn als het op deze manier kapot ging. Ik zou de wisselvallige bediening en de te lang gekookte boontjes geaccepteerd hebben als die 16,95 in guldens was geweest. Nu vind ik het geen aanrader. Maar blijkbaar heeft de vaste clientèle daar geen boodschap aan.

Eten: 6
Prijs/kwaliteit: 5
Ambiance: 7
Personeel: 6