MaarHoeWasHet

De Zagerij

Gepost op May 27, 2017 door Olaf

In het gebied rond De Helling lijkt een horeca-gentrificatie plaats te hebben gevonden die we eerder in de Voorstraat, Biltstraat en Drieharingstraat hebben gezien. Hordes hipsters die zich oude fabrieksruimtes en garages toe-eigenen en deze tot ‘creative’ of culinaire ‘hotspots’ omtoveren. Je knippert een paar keer met je ogen en ineens zitten er LE:EN, WT, Het Ketelhuis, en De Zagerij. LE:EN kenden we nog wel, dachten we, en WT (boven in de watertoren aan de Heuveloord) is altijd volgeboekt. De oude Pastoe-meubelfabriek deed echter wel een belletje rinkelen (De Zagerij zit namelijk in de oude Pastoe-meubelfabriek) en er was zowaar ook nog een tafeltje te reserveren, dus De Zagerij werd het. Hop, daar gingen we!

Allereerst is het best lastig om het restaurant te vinden. Er staan nergens pijltjes of andere richtingaanwijzers – uiteindelijk kwamen we na een wilde speurtocht via creatieve hipsters en bovengenoemde restaurants bij een ingang aan die wel eens het gezochte restaurant De Zagerij kon zijn. Maar misschien ook niet. Spannend!

Bij binnenkomst werd ons gevraagd of we bij Het Ketelhuis of bij De Zagerij moesten zijn. Argh! Nog meer spanning en onduidelijkheid. Maar het bleek dat we toch goed zaten. Het interieur begint al een beetje standaard te worden: industrieel in een oude fabriek met een grote open keuken in het midden en tafeltjes daaromheen. Wel oké, niet wereldschokkend. De tafeltjes waren krap en stonden behoorlijk dicht naast elkaar – niet de beste locatie voor een intiem gesprek, zeg maar.

Het duurde even voordat de gastheer langskwam. Het bleek dat hij in z’n eentje de boel moest runnen, dus het duurde allemaal wat langer. Daarentegen was onze gastheer een okeeje gozer, dus dat scheelt. We bestelden uiteindelijk wat kraanwater en een aperitief. Bij mijn lieftallige tafelgenote M. zat er een heel muntstruikgewas in haar prosecco+limoncello. Beetje lastig drinken, had niet gehoeven. En daarmee was eigenlijk ook de toon van de avond gezet: form over function.

Als voorgerecht bestelde ik de plakjes zwaardvis, M. bestelde de burrata. Volgens M. was de burrata erg lekker, zelf vond ik mijn voorgerecht net niet helemaal succesvol. De zwaardvis was vers en smakelijk, maar de overige ingrediënten, zoals iets wasabi-achtigs (crunch?) en meloen en komkommer, werkten niet helemaal geweldig samen. Het idee was wel duidelijk, alleen de uitwerking was niet goed genoeg. Daarna moesten we weer lang wachten – gelukkig hadden we ondertussen een lekkere Pinot Grigio op tafel.

Als hoofdgerecht kozen we allebei voor de vegetarische bietenrisotto. Daar kunnen we kort over zijn: mislukt. Een bord met vooral een hele lading risotto die niet gaar was. Daar zaten een stuk of vier blokjes groenten bij, en dat was het. De smaak van de risotto was goed, maar dat was dan ook het enige wat er aan klopte.

Na weer een hele poos kwam de gastheer onze borden ophalen. Hij vroeg of het gesmaakt had. Op ons eerlijke antwoord ‘nee’ reageerde hij dat hij het vervelend vond, dat het een nieuw gerecht was waar wel meer mensen op dezelfde manier op reageerden en dat we koffie/thee van het huis kregen. Dat was het dan. Tja, dan is de avond eigenlijk al klaar en mislukt. Een gerecht waarvan meerdere klanten aangeven dat het niet goed is, een paar blokjes groenten met een hele plens ongare risotto voor 17 euro, tja, dan moet je het A) niet serveren of B) van de rekening halen.

We lieten ons echter niet zo snel klein krijgen, dus een toetje gekozen. Grappig is dat de dessertkaart rechtstreeks weggelopen lijkt uit MasterChef Australia. Ik koos voor de banoffee pie. Die werd ‘omgekeerd’ geserveerd en was prima, maar niet wereldschokkend.

Na nog een likeurtje bij onze koffie en thee mochten we 121 euro aftikken. Tja. De Zagerij: goede bedoelingen, maar de gastvrijheid en de kwaliteit van de gerechten moeten echt wel omhoog om dit soort bedragen te rechtvaardigen. Ook al zit je in een oude meubelfabriek. Hopelijk komt er verbetering, want aan het enthousiasme en de locatie zal het niet liggen.

Smaak: 5
Prijs/kwaliteit: 4
Ambiance: 7
Bediening: 7