MaarHoeWasHet

Hans Snackshop bakt ze bruin

Gepost op September 26, 2016 door Jacques Couteau

Niet zo lang geleden kreeg ik een rondleiding bij Farm Frites. De vriendelijke gids vertelde me dat snackbarhouders die Farm Frites in het vet gooien, uitgenodigd worden voor een cursus frietbakken, zo belangrijk vinden ze het dat hun friet tot zijn recht komt. Een probleem daarbij was dat veel snackbars worden overgenomen door Chinezen, die niet zo goed Nederlands spreken, noch het Immaterieel Cultureel Erfgoed van het Frietbakken (boven de rivieren sinds 1955, daaronder sinds 1935) onder de knie hebben. Op mijn suggestie dat ze dan misschien een Chinees in dienst moesten nemen antwoordde hij dat ze dat hadden gedaan. Maar toen ontdekten ze dat de meeste Chinezen in Nederland geen Chinees spreken. De officiële voertaal van China is het Mandarijn, maar de Chinezen in Nederland bleken voornamelijk uit de rafelranden van het land te komen waar ze hun eigen dialect of taal spreken.

Als het niet waar is, is het nog steeds een mooi verhaal.

Het verklaart misschien waarom de friet van Hans, in 2009 nog door mij afgeserveerd, ineens van prima kwaliteit is. De uitbaters (nog steeds dezelfde) zijn trouwens geen Chinezen, maar Vietnamezen. Spreken zij beter Nederlands? Zijn ze minder eigenwijs? Bakken zij wel Farm Frites? Wie zal het zeggen.

Als buurtbewoner weet ik dat het ontzettend hartelijke en lieve mensen zijn, bijna te goed voor deze wereld, een hel lichtbaken in het duister van de eenzame Wittevrouwenbewoner, maar de friet was er bleek en slap en dat hoort niet in een snackshop. Ik schrijf WAS, want inmiddels bakken ze er knapperig bruine frieten. Het maximale wat je uit diepvriesfriet kan halen. Chapeau! (Dat is een Frans compliment.) Misschien dat ik daarom het typische formica cafetaria-interieur ineens beter waardeer. Dat is ook een soort Cultureel Erfgoed, iconisch gemaakt door Leons Kipcorner in Draadstaal.

Smaak van de friet: 7,5
Prijs/kwaliteit: 7,5
Ambiance: 8
Vriendelijkheid bediening: 8,5