Abonneer:
Humphrey’s
Gepost op March 12, 2006 door Chantal Ophoff
Ach, Dendermonde… De avonden die ik daar met de Utrechtse schrijver heb doorgebracht! Het was ons stamrestaurant. Met dat wijnarrangement! Met die toetjeskar! Ach ja, tot de kwaliteit van het eten van dezelfde kwaliteit was als het hotel daarboven en er niemand meer kwam.
En nu is het een Humphrey’s (Biltstraat 29). Wat is een Humphrey’s? Ik citeer de site: “Ruim 16 jaar geleden werd in Nijmegen het eerste Humphrey’s restaurant geopend. Een sfeervolle eetgelegenheid met als uitgangspunten: drie gangen, één prijs, een maandelijks wisselende kaart en een gemoedelijke sfeer. Inmiddels vindt u Humphrey’s door heel Nederland. Uiteraard hebben al onze restaurants dezelfde kwaliteit en ademen dezelfde sfeer uit, precies zoals u van ons gewend bent.”
Mmm. Een keten restaurants met vestigingen in elke studentenstad, bekend om het driegangenmenu van 19,95 euro, met overal dezelfde sfeer, dat voorspelt niet veel goeds. Reden me door de Utrechtse schrijver te laten inviteren uit eten te gaan.
Ik kan snel zijn: Humphrey’s voldoet aan een behoefte. Als je als student in een andere stad terechtkomt, dan wil je niet moeten gaan zoeken naar een leuk tentje, dan wil je naar iets dat je kent, met een sfeer die je gewend bent. We kwamen om half acht binnen en voorheen Dendermonde (een grote tent) was al zo goed als vol.
Over het interieur kan ik kort zijn: wat een treurnis. Wat een fantasieloze invulling van het idee ‘sfeervolle eetgelegenheid’. Als je als toppunt van romantiek in je hoofd hebt ‘een etentje, met een wijntje en kaarslicht’, dan moet je hier zijn. Ik zag geen hand voor ogen. Verder was er een vrachtwagen sfeervolle café-interieur dingetjes neergeplant. Donkerbruin hout, kroonluchters, weckpotten enzovoort. Op zich valt het mee, maar het idee dat er zo een tiental restaurants is maakt het zo treurig.
Over het bedienend personeel kan de Utrechtse schrijver weer kort zijn: wat een lekkere wijven! Wij werden bediend door een (inderdaad prachtige) vriendelijke en behulpzame krullenbol met rode lippen en stralende ogen. Aan de Utrechtse schrijver had ik dus helemaal niets meer. Gelukkig kan ik over de serveerders ook kort zijn: Yummie.
Nou weet ik wel dat je uit eten gaat om te baltsen en voetje te vrijen en dat het eten ondergeschikt is, maar dan moet dat eten wel goed zijn. Over dat eten kan ik niet kort zijn.
Humphrey’s introduceert een fenomeen dat ik alleen van cafetaria’s en fastfoodrestaurants ken: reclame op de menukaart. Zo zag ik het logo van Norton en van Aviko en ook nog van een broodfabriek. Nu ben ik gek op de wijnen van Norton, maar op je menukaart aangeven dat je frieten uit de diepvries komen en je brood van de broodfabriek is niet echt reclame. De Nortonreclame stond ook op zo’n plaats dat je ging denken dat de aanbiedingswijn (16,80 euro) van hen was. Was niettemin heel erg lekkere wijn.
De voorgerechten, Utrechtse schrijver: rundercarpaccio met pesto, oude parmezaanse kaas en pijnboompitten (is dat geen pleonasme, rundercarpaccio, en serveer je dat niet altijd op deze manier?), ik: frisse salade met mango en mozzarella, afgemaakt met een vinaigrette van sherry, sinaasappel en pittige pepertjes, vielen tegen. De carpaccio was waterig en de salade was smakeloos. Ondanks die pittige pepertjes.
Ik dacht al: we hadden beter 5 euro kunnen uitsparen en naar Le Connaisseur kunnen gaan, tot de hoofdgerechten kwamen. De ‘Mixed grill: spies van runderbiefstuk, varkenshaas en scharrelkip met een knoflook- en een cocktailsaus’ van de Utrechtse schrijver was perfect. Enorme hompen vlees op een spies en mals als boter. Ook over mijn ‘Gebakken zeeduivel, omwikkeld met proscuittoham op een bedje van spinazie met olijven-tapenadesaus’ was ik zeer te spreken. En tja, de frieten waren inderdaad Vlaamse Frieten van Aviko.
Bij het dessert ging het weer op de gebruikelijke manier mis. Ik bestelde de tiramisu met een espresso erbij. Natuurlijk kreeg ik pas de tiramisu toen ik mijn koffie al op had. Ik was niet zo alert de koffie terug te sturen. Jammer, want het was de lekkerste tiramisu die ik ooit heb gegeten. Zo lekker luchtig zelfs dat ik me ernstig afvraag of het wel echt tiramisu was, of een Humphrey’s interpretatie. Ook de crème caramel met chocolade en een bolletje vanilleijs van de Utrechtse schrijver was oké. Ik weet dat ze die crème caramel kant-en-klaar verkopen met brander erbij, maar toch lekker.
De bediening was ongekend vlot, voor een restaurant met nagenoeg alle 130 stoelen bezet en het personeel was voor Utrechtse begrippen ongekend alert, hulpvaardig en professioneel.
Conclusie: voor 19,95 euro (nou ja, met koffie en wijn 30 euro) krijg je veel waar voor je geld. Dat alles voor slechts 5 euro meer dan Le Connaisseur en dat is mijn ijkpunt voor alles wat er mis kan zijn in een restaurant. Het nadeel is de truttige pseudo-gezellige inrichting. Maar dat is persoonlijk. Ben benieuwd of er snel een second opinion komt.
Smaak: 7
Prijs/kwaliteit: 8
Ambiance: 5
Bediening: 8
