Abonneer:
Veldkamps
Gepost op March 29, 2006 door Remment
Mijn favoriete snackbar in Utrecht bevindt zich aan de Amsterdamsestraatweg, op nummer 390 om precies te zijn. Bij Veldkamps hebben ze alle snacks die je maar kunt bedenken – zo ben ik inmiddels een fervent aanhanger geworden van de ouderwetse karbonade. Tegenwoordig haalt iedereen zijn neus op voor de karbonade, die biefstuk voor arbeiders, maar ik moet bekennen dat de gepaneerde en gefrituurde versie van Veldkamps knalt. Ik ben weer een vleesliefhebber geworden! Daarnaast heeft Veldkamps ook de gefrituurde speklap op het menu staan. Ik heb hem uitgeprobeerd omdat ik vond dat dat moest, maar dit gerecht was ranzig vet. Vet gefrituurd in vet is geen goede combinatie.
Nu hoor ik jullie denken: Maar ook bij mijn snackbar hebben ze dat. Wat maakt Veldkamps dan zo uniek dat je er een recensie over schrijft?
Welnu, dat is de bediening! Als eerste heb je de chagrijnige moeder die het vertikt om plastic vorkjes te geven aan de huurder van het appartement boven Veldkamps. ‘Je wast maar mooi eens een keer af, luilak! Weet je wel wat zo’n plastic vorkje ons elke keer kost?’ En altijd stevig doorroken tijdens het werk – type ma Flodder, dus.
Dan heb je de grappenmaker. Hij heeft een buikje als ware hij een vaste bezoeker van zijn eigen snackbar. Hij draagt een bril, heeft kort blond-rossig haar en is in het bezit van een vet Utregs accent waarmee hij de ene na de andere lame anekdote of grap vertelt – ook als het overduidelijk is dat je daar niet op zit te wachten.
Het is best vermoeiend om te bestellen bij één van deze twee medewerkers, want depressiviteit en chagrijn kunnen elk moment bezit van je nemen. Ik zie ze gelukkig dan ook zelden samen achter de toonbank staan.
Want, gelukkig hebben we nog de aanleiding van deze recensie: de man die me elke keer weer doet glimlachen en tegelijkertijd doet huiveren, de man die harten doet smelten omdat hij zo vertederend zichzelf is, de man die me mijn voordeur nog een keer extra op slot laat doen omdat ik hem zo op me af zie komen met het schuim op zijn mond en een bebloede hakbijl in zijn handen.
De beste man heeft immer een fout hawaïbloesje aan. Hij heeft een fout kapsel met een beginnend matje en zingt volop mee met de radio waar altijd Nederlandstalige hits uit knallen. Hij kent de nieuwste Fransje Bauer gewoon uit zijn hoofd! Dat zingen echter, dat lukt hem niet altijd even goed. Hij is namelijk doof. Daardoor mist hij niet alleen elke keer als ik in Veldkamps sta minstens 1 item van een bestelling, maar is ook zijn zang niet echt zuiver. Kortom, een fenomeen! Zeker omdat de gemiddelde bezoeker een Zuilenaar is (Utreg-Noord de bom!) die dit alles maar matig kan waarderen.
Veldkamps, waar ze niet alleen alles frituren wat er te frituren valt. Veldkamps, een kwartiertje campy cabaret terwijl je wacht op je bestelling. Iets voor Lowlands dit jaar?
Smaak: 7
Karbonade: 8
Speklap: 2
Prijs/kwaliteit: 6,5
Ambiance: 7
Publiek: 3
Bediening: ergens tussen de 3 en de 8
