MaarHoeWasHet

Delon’s

Gepost op April 14, 2017 door knutmo

Weet u wat nou echt fijn zou zijn? Een gelegenheid om wat te gaan eten, maar dan niet dat het heel ingewikkeld is met reserveren en liflafjes en veel te duur geld en zo. Maar wel lekker en makkelijk en zelf gemaakt en prima. Zeg maar wat je in Antwerpen of Parijs hebt: een buurtbistro met een kleine kaart en een kok met een snor en een sjokkende kelner. En dan een uiensoep en een biefstuk. Of een bœuf bourguignon (wist u dat de œ een ligatuur voor ‘OE’ is? Het wordt ook wel eðel genoemd en is eigenlijk hetzelfde als de Zweedse ö en de Noorse ø. Wist u niet, hè? Wikipedia wel). Maar geen kipsaté of tilapiafilets of andere kant-en-klare horecagroothandelmeuk. Dat dus.

En nu geloof ik dat ik iets heb gevonden wat daar verdomd dicht in de buurt komt en het is gewoon hier in het Utrechtse stadje U., zoals Oxysept zou zeggen. Sterker nog, het is aan het Ouwegrachie zelf! In hetzelfde blok als de Bodytalk, die iedere rechtgeaarde Utrechter (of moet ik zeggen: anderszins geaarde Utrechtenaar?) kent, zit Delon’s restaurant. Delon’s heette eerst The Food Shop, en dat uithangbord hangt er verwarrenderwijs nog steeds. The Food Shop was een afhaalzaak met dagmenu’s die de drukke 60-urige werkweker thuis in de magnetron kon zetten, maar dezelfde uitbaters hebben er nu definitief een restaurant/bistro van gemaakt.

En dat hebben ze erg goed gedaan. Het is een smal zaakje met krap 25 plekken, simpel maar comfortabel, donkergroen ingericht. Langs één muur staan allemaal oude kookboeken uit de jaren ‘70-‘80 van Wina Born en Hugh Jans en dat soort culi’s uit een tijd dat Nederland nog helemaal geen culi’s had. En het mooie is dat die boeken er niet staan als een soort ironisch hipstergebaar, maar dat het gewoon klopt met wat er op tafel komt: klassieke bistrogerechten uit Frankrijk en België. Simpel en lekker.

Een lekker broodje met boter, geen speltbonk met handgekneusde zaden uit de baard van de bakker, maar gewoon wit stokbrood. Twee open flessen wit en twee rood waaruit glazen geschonken worden. Geen enorme wijnkaart. Voorgerechten als steak tartare, vissoep, makreelrilletes. Hoofdgerechten: eendenborst, steak au poivre, bœuf bourguignon (!) en dan kaas, een warm chocoladetaartje of frambozenbavarois toe. Allemaal zelf klaargemaakt met goede groenten erbij, en niet te duur (voorgerechten 7-10 euro, hoofd 15-18 euro, dessert 5-8 euro).

Ik had de steak tartare vooraf, mooi op het bord met een eidooier met de uitjes, augurkjes, kappertjes en peper ernaast om zelf te mengen. Lekker! Als hoofdgerecht asperges. Klassiek met ham, hollandaise, een zacht eitje erbij. Crème brûlée toe, ook al superlekker. Mijn tafelgenote nam vitello tonnato, forel en papillotte (in zilverfolie, zou mijn moeder zeggen) en koffie. Was het bijzonder? Nee, maar toch: Ja! Want het was allemaal gewoon erg goed. Geen flauwekul, geen pretenties, maar echt top klaargemaakt en vriendelijk geserveerd door de uitbaatster met een praatje erbij. Een buurtbistro waar Wina Born en Hugh Jans nog voor naar Parijs moesten, maar die nu op loopafstand is te vinden. Mits je een beetje in de buurt woont. Of heel erg van lang lopen houdt.

Smaak: 8,5
Prijs/kwaliteit: 8,5
Ambiance: 7,5
Bediening: 8 (echter niet sjokkend)