MaarHoeWasHet

Kloek

Gepost op February 8, 2017 door Oxysept

Ik lag net op de bank onder mijn rode fleecedekentje, mijzelf af te vragen of het leven aan mij voorbijging of dat ik er juist middenin stond, toen ik een sms kreeg van vriend Paalman. Of ik om 19.19 uur ergens een hapje wilde eten. Nu ben ik karakterologisch ongeschikt voor spontane afspraken, maar ja, zoals mijn oude vader altijd zegt: een mens moet toch eten. Of had ik dat hier al eens geschreven? Enniewee… Even later zaten we in restaurant Kloek aan het Vredenburg 31, recht tegenover TivoliVredenburg.

Het concept van Kloek is simpel: je kunt er kip eten en bier van microbrouwerijen uit de provincie Utrecht drinken. ‘Restaurant’ is dan ook een beetje overdreven kwalificatie van mij – Kloek is meer een eetcafé, met de bijbehorende ontspannen sfeer. De bediening is vrij mellow en er loopt (zo lang het nog mag van de strepentrekkers, baliekluivers & pennenlikkers van de NVWA (Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit)) ook een gezellige PZN (Poes Zonder Naam) rond in het pand. Toen Kloek net open was wilde dit beestje altijd op zijn achterpoten met je boksen als Rudi Koopmans in zijn beste dagen, en als je daar even geen zin in had gebruikte hij gewoon een plant als boksbal. Inmiddels is de PZN net als Paalman en ik wat ouder en rustiger geworden en houdt hij zich net als wij liever bezig met slapen op een bank dan met knokken.

Volgens de menukaart wordt de kip bij Kloek ‘eerst gepekeld en 5 uur langzaam sous-vide gegaard op 80 graden. Vervolgens wordt hij gegrild op houtskool.’ Ook fijn in deze tijden van toenemende xenofobie is deze mededeling: ‘Onze kip is 100% Hollands.’ Goed zo! Eigen kip eerst! Of zoals de Duitsers zeggen: Wollt ihr das ganze Hänchen? We bestelden allebei de halve kip ‘Kloeks BBQ’, voornamelijk omdat die gemarineerd wordt in onder meer Jack Daniel’s. Als bijgerechten namen we de gegrilde groenten, patat en salade. Intussen liet Paalman me een of andere app op zijn smartphone zien waarmee je een oppas voor je kinderen kunt uitzoeken, en het aanbod deed mij voor het eerst in mijn leven overwegen om kinderen te nemen.

Maar hop, daar was het eten al, en meteen verlegde ik mijn focus van gezinsuitbreiding naar pluimveestapelinkrimping. De halve kip was sappiger dan sappig, de marinade rijk en zoet (maar niet té zoet), de gegrilde groenten (pastinaak, bospeen, rode biet en een maïskolfje) alleen al het bezoek aan Kloek waard (wel even flink wat zout eroverheen mieteren), de blaadjes sla verser dan vers en de patat smaakte naar patat. Ja, u hebt gelijk, we zaten daar dus gewoon kip met patat en groenten te eten, maar dan wel verdomd lekkere kip met patat en groenten. Kloek is een duidelijk geval van underpromise and overdeliver, zou Paalman zeggen, maar Paalman had zijn mond helemaal vol met een halve kip, dus hij zei even niets. Het geheel werd weggespoeld met wat rode huiswijn en vaasjes Grolsch, want voor ons hoeft dat allemaal niet zo, die gekkigheid met speciaalbieren. Al is de ‘Jolig’ (6,2 %) van brouwerij De Eem wel een heel lekker blondje – net als sommige van die oppassen.

Overigens is er sinds kort een tweede vestiging van Kloek, aan de Nachtegaalstraat, in het pand waar voorheen café Eigen Schuld zat. Deze versie heb ik ook een keer bezocht, maar dat was een lichte tegenvaller. Allereerst bleek het menu niet exact hetzelfde te zijn als in Kloek aan het Vredenburg, wat mij als parttime autist behoorlijk van slag bracht. De ‘halve kip vd chef’ die ik er at, was niet bijzonder bijzonder te noemen en de groenten bleken te bestaan uit een bord ijskoude blokjes rode biet met wat microblokjes feta. Tot overmaat van ramp weigerde de kat zich ook nog eens te vertonen (niet dezelfde kat als in de eerste Kloek, maar daar kon ik begrip voor opbrengen, de reiskosten die het beest zou declareren zouden volledig uit de hand escaleren). Volgens de serveerster wilde de kat niet naar beneden komen omdat hij het te druk vond in de zaak. Ook daar kon ik begrip voor opbrengen.

Ten slotte. Op andere, veel minder leuke horecarecensiesites wordt weleens in onsamenhangend proza gemekkerd dat de kip bij Kloek droog is. Ik heb er nu een keer of vijf gegeten, en één keer was de kip inderdaad wat aan de droge kant. Zo gaat dat. Het is de gok waard. En ach, is niet het hele leven een risico? Ik ga weer op de bank onder mijn rode fleecedekentje liggen.

Smaak: 8,5
Prijs/kwaliteit: 8
Ambiance: 7,5 (Paalman eist hier 7,5 punt aftrek omdat er een kat langs hem heenliep)
Bediening: 7,5