MaarHoeWasHet

The Colour Kitchen

Gepost op June 4, 2013 door Remment

Na een lange, koude lente scheen heel even de zon, wel twee dagen! Voor bovengetekende en D. reden om op een terras te gaan eten. Omdat we net ouders zijn geworden, was het voor ons van belang om niet al te ver van huis te eten op een locatie waar we eenvoudig een kinderwagen mee naartoe konden nemen. Dat werd dus The Colour Kitchen in het steeds hipperderder wordende Zuilen!

Het idee achter The Colour Kitchen is dat er mensen werken die `door minder kansen een afstand tot de arbeidsmarkt hebben opgelopen of door problemen niet aan hebben kunnen haken in de maatschappij´. Dat klinkt lovenswaardig en was voor mij al eerder een reden om er te gaan eten. In de praktijk betekent dit dat je bijvoorbeeld geholpen wordt door een ex-junk wiens Nederlands niet top is of die moeite heeft om te onthouden wat hij net heeft geserveerd. Ze worden dan wel weer zodanig begeleid dat ze bij problemen een professionele collega erbij halen. De keren dat ik er heb gegeten heeft de wijze van bedienen mij in ieder geval in het geheel niet gestoord.

De Utrechtse Colour Kitchen (er is er ook een in Amsterdam) is gevestigd in een voormalige school aan de Prinses Christinalaan 1. Er is een terras met ruimte voor ongeveer vijftig mensen, ruim opgezet zodat je ontspannen kan converseren zonder dat de buren meeluisteren. Voor het terras is een groot grasveld met wat vuurkorven en een aantal schitterende grote bomen. Op het terras staat een ouderwets gietijzeren fornuis waar ze in de winter onder meer vis mee roken. Daarnaast staan er her en der grote potten met lavendel. Enige minpunt: er lopen en fietsen af en toe bijdehante lokale hangjongeren over het terras als ware het een stoep.

Van binnen ziet The Colour Kitchen er strak en modern uit met een beige-gouden feel. Ondanks de buurt en de maatschappelijk verantwoorde insteek van The Colour Kitchen hangen er naast de verwachte geitenwollensokkentypes ook veel hipsters en pakmannen rond. De clientèle is dus net zo divers als het personeel.

De menukaart is simpel en bevat zes voorgerechten, zes hoofdgerechten, vier nagerechten en een aantal meergangenmenu´s. De gerechten hebben een mediterrane inslag met wat Aziatische invloeden. D. en ik kozen voor het reguliere driegangenmenu (er zijn ook teaser-menu’s waarbij je per gang verschillende gerechtjes krijgt).

We begonnen met drie kleine soufflés op een bedje van salade met stukjes groene asperges, wat zelfgemaakte chips en zoute, krokante kruidenpesto. De soufflés waren lekker zacht van binnen en ook de pesto sprong eruit. De volgende gang bestond uit risotto met seizoensgroentes, Parmezaanse kaas, een saus van eekhoorntjesbrood en eendenborst. De seizoensgroentes waren vers en vol van smaak, de eendenborst mals zonder al te ‘wild’ te smaken. De saus was goed, maar er was net te weinig van om de ietwat laffe risotto te compenseren.

Onze derde en laatste gang was een glas vanillepannacotta met een saus van bosvruchten. Ernaast lag een bolletje chocolade-ijs met stukjes chocolade en wat amandel- en wittechocoladeschaafsel. Ik ben zelf geen bosvruchtenfan (vanwege de pitjes die daar altijd in zitten), maar D. vond de saus juist knallen. Ik heb de saus snel los opgegeten zodat ik kon genieten van de heerlijke vanillepannacotta. Het ijs was simpel maar wel heel lekker.

Intussen waren er kleine groepjes hipsters op het terras gaan zitten om bier en wijn te drinken. Af en toe zag ik ook wat schaaltjes bitterballen voorbijkomen. Dat wordt dus flink terrassen deze zomer, ook ‘s avonds laat nog. De rekening bedroeg 62,50 euro inclusief drie frisdrank, een thee en een Licor 43. Eens kijken of ik vrienden van buiten Zuilen mee kan krijgen naar deze nieuwe aanrader in Utrecht voor een diner of simpelweg een borrel!

Smaak: 7,5
Prijs/kwaliteit: 9
Ambiance: 8
Bediening: 8