Abonneer:
Humphrey’s (second opinion)
Gepost op December 14, 2011 door Remment
Tijden veranderen, ook in Utrecht. Restaurants komen en gaan dat het een lieve lust is. Zo ook keten-restaurant Humphrey’s. Het was er, het was er niet meer, en nu is het weer terug! Rechtvaardigt de nieuwe Humphrey’s een nieuwe recensie? Ja en nee!
Wat er vooral niet is veranderd, is de opzet. Humphrey’s is nog steeds onderdeel van een keten. Nog steeds hebben ze overal dezelfde maandelijks veranderende menukaart waarvan je voor een vast bedrag (inmiddels 23,95 euro) een driegangenmenu kunt samenstellen. En ja, nog steeds prijken op die menukaart de logo’s van Aviko en een broodfabriek. De bediening bestaat nog steeds voornamelijk uit jongedames en -heren en die zijn nog steeds prima: snel en attent.
Wat er is er dan wel veranderd? Wel… Iets heel belangrijks: de locatie en de aankleding! Humphrey’s is verhuisd naar de plek waar voorheen club Fellini zat. (De ingang zit aan de Oudegracht, onder het stadhuis.) Fellini, waar ik voor het eerst van mijn leven danste op housebeats. Fellini, waar ik voor het eerst van mijn leven werd geconfronteerd met rook op de dansvloer die zo dik was dat ik alleen de mensen naast en tegenover me kon zien. Fellini, waar je je drankjes moest betalen met Fellini-munten!
De locatie is daarmee een mooie A-locatie geworden. En waar de andere Humphrey’s-vestigingen het doen met een donkere standaardaankleding, is de Humphrey’s in Utrecht veel kleurrijker geworden. Geen ‘vrachtwagen sfeervolle café-interieurdingetjes’ meer, maar een rode, stijlvolle aankleding die me een beetje doet denken aan Parijse nachtclubs uit de vorige eeuw. Er hangen her en der rode veloursgordijnen en grote en minder grote kroonluchters. De muziek begon een beetje jazzy en eindige die avond met chansons.
Het eten dan. Dat is zoals gezegd wel zo’n beetje hetzelfde gebleven. Je krijgt goede porties en uiteindelijk betaal je een prima prijs voor de drie gangen en de kwaliteit. De kwaliteit is soms best goed en soms middelmatig. Mijn tonijn en zalm in een krokant jasje vooraf was lekker, maar D.’s garnalensalade was wel heel simpel. Mijn mixed grill was mals, maar een tikje gewoontjes en vormde een aparte combinatie met de, overigens lekkere, rodekool. D.’s pad thai loempia was daarentegen weer niet heel bijzonder. Mijn tarte fine met kaneelijs was lekker, maar helaas al lauw, en de sorbet van D. was een beetje saai.
Wil je in een leuke atmosfeer drie gangen eten voor een zeer betaalbare prijs dan is Humphrey’s een prima keuze. Humphrey’s is een veilige optie waar je je geen buil aan zult vallen.
Smaak: 6,5
Prijs/kwaliteit: 8
Ambiance: 7,5
Bediening: 8
Ah… Die Parijse nachtclubs uit de vorige eeuw… Waar zijn ze gebleven?
Maar nu iets heel anders, beste lezers en lezerinnen: ‘rodekool’ blijk je dus echt aan elkaar te schrijven. Da’s bijna net zo stom als het bestaan van het werkwoord ‘uit eten’!
Vanavond is het Nationaal Dictee, dus ik ga nog maar even door… In het Groene Boekje staat: uit eten (buitenshuis eten), at uit, uit gegeten.
Dat je dus kunt zeggen: Remment at zondag uit.
Ja, de herinnering aan die ene nachtclub in Argeles sur Mer waar ik in 1997 nachten lang aan de tequilaspuit hing doet mijn hart met weemoed overstromen. Mocht dan wel geen Parijs zijn, maar wel zeker vorige eeuw!