Abonneer:
Le Bibelot
Gepost op December 5, 2010 door Remment
D. had aangegeven een keertje Frans te willen eten en op de een of andere manier moest ik meteen aan Le Bibelot denken. Ik weet dat Le Bibelot (Oudegracht 181) er al was toen ik in Utrecht kwam studeren en dat betekent dat het al meer dan twintig jaar bestaat – best lang voor deze tijd waarin nieuwe restaurants elkaar net zo snel afwisselen als de seizoenen.
In mijn studententijd ging studievriend I. geregeld bij Le Bibelot eten als hij weer eens terugkwam van een weekendje Praag, waar hij dope dealde op houseparty’s – geld te over na zo’n weekend, zo vertelde hij destijds. Nu ik zelf eindelijk een keer bij Bibelot heb gegeten, verdenk ik hem ervan dat zijn smaakpapillen waren aangetast door zijn eigen dopeconsumptie. Mijn eten was niet al te best, namelijk.
Hoe zit je erbij in Le Bibelot? Eigenlijk als in een een combinatie van een jarenzeventigbistro en een huiskamerrestaurant. Veel schilderijtjes met Parijse scènes, ouderwets kookgerei en hout aan de muur, degelijke kroeg-/restaurantstoelen en, opvallend, een systeemplafond dat niet had misstaan in een Chinees restaurant in de provincie. Verder valt op dat de gemiddelde leeftijd van de clientèle boven de 55 ligt.
Het personeel bestaat uit een aantal hulpvaardige jongedames en een wat oudere ober die Noord-Afrikaanse trekjes vertoont, maar een Italiaanse tongval laat horen. De jongedames zijn snel en aardig, maar de ober was een beetje praatgraag en liep tegen iedereen geforceerd grappig te doen. Dat hoeft van mij niet zo, en ook onze buurmannen leken niet al te gecharmeerd te zijn van hem.
Het eten dan? De menukaart is aan de omvangrijke kant (vaak een slecht teken) en bevat klassieke Franse bistrogerechten. Ik besloot avontuurlijk te doen en nam lapin au vin rouge (gestoofd konijn in rode wijn met rozijnen en laurierblaadjes), D. bestelde de steak au poivre (biefstuk met gestampte peperkorrels en crème fraîche, geflambeerd met cognac).
Mijn lapin kwam in een stoofpannetje en zag er best lekker uit. Helaas was het tegendeel de waarheid. Het stoofsausje was grijs en smaakloos en ik kon in de verste verte geen rode wijn in mijn gerecht herkennen. Het konijn was aan de zijkant wat vettig en blubberig, het vlees aan het bot was aan de droge kant. D.’s steak au poivre was medium besteld, maar werd rood geserveerd. De smaak was erg peperig en aan de zoute kant, maar het vlees was in ieder geval wel mals. Wat is dat toch met de Utrechtse horeca dat ze veelal niet in staat zijn om een fatsoenlijke steak te serveren?
Precies toen ons hoofdgerecht werd geserveerd, stootte de mijnheer aan de tafel naast ons zijn rode wijn om, wat resulteerde in een paar spetters op mijn jasje en spijkerbroek. Gelukkig is mijn jasje rood en vielen de druppels op mijn spijkerbroek mee. De heer in kwestie bood meteen aan voor de eventuele kosten op te draaien. Toen ik aangaf dat niet echt nodig was omdat het nogal meeviel, drong hij erop aan ons dan in ieder geval een drankje aan te bieden. Hoffelijkheid bestaat gelukkig nog steeds!
We kregen er een kommetje met frietjes en een kommetje met salade bij. De salade was goed en knapperig, maar wel met een standaarddressing die naar supermarkt smaakte. Al met al leek het wel op maaltijden uit een eetcafé. Onze desserts (chocolade- en vanillemousse en crème brûlée) leken ook al uit een pakje te zijn gekomen en hadden weinig smaak.
De prijzen bij Le Bibelot vallen mee: we waren uiteindelijk met zijn tweeën 50 euro kwijt, inclusief drankjes. Geen grote financiële schade, maar aan de andere kant… als ik gewoon naar snackbar Veldkamps (bij mij om de hoek) was gegaan, had ik beter gegeten voor minder geld. Mij zie je niet meer terug in Le Bibelot.
Smaak: 5
Prijs/kwaliteit: 6
Bediening: 6
Ambiance: 7
Smaakt de steak au poivre naar peper, is het weer niet goed!
Ben blij dat je me bent voorgeweest, loop er vaak langs en denk dan altijd “toch een keer proberen”. Nu niet meer. Ik voorspel overigens voor 2011 de grote terugkomst van de klassieke bistrot met zand op de vloer!
Ach ja, Le Bibelot, een jaartje of 6/7 geleden werkte daar een bevriende chef, dus kwam ik er graag, de, overigens Egyptenaar genaamd Nader, op de koop nemend, wel bij elk bezoek een gratis glas Beaumes de Venises, brrrr.
Maar nadat ik aangaf dat mijn tournedos en croute was doorgeslagen en de textuur van een pistooltas uit WK I vertoonde en de serveerster riposteerde met het nooit meer vergeten “Ach, zo eet ik ‘m zelf het liefst!”
Ik heb toen mijn Pour Le Merite omgehangen en ben stampvoetend de zaak uitgemarcheerd om nie wieder zu kehren..
@Oxysept Als de steak au poivre te veel zout en peper op zich heeft (dus niet in de saus) en je moet een slok spa rood nemen om weer bij zinnen te komen is het een tikkie over de top, me dunkt.
Ken uw klassiekers: steak au poivre betekent niet Steak met pepersaus, maar Steak met peperkorrels, en daarbij vaak een cognac-room saus:
http://en.wikipedia.org/wiki/Steak_au_poivre
Ik neem aan dat de klassieker ook voorschrijft dat je een steak niet moet overladen met peper en zout …
Er hoort flink veel peper op te zitten, als je dat niet lekker vindt moet je een Steak sans poivre bestellen 😉
Saus op een mooie steak gooien is sowieso zonde van de mooie steak. Gewoon peperkorrels en zoutkorrels erop en nassen maar!
En jij moet al een slok spa rood nemen na een hapje niet-pikante kip van mevrouw Babby, dus ik weet niet of je in dezen een goede maatstaf bent, ahaha!
Overigens daag ik al onze lezers en lezerinnen uit om het adres van Le Bibelot te vinden op hun website!
“De Bibelot ligt in het hartje van Utrecht met uitzicht op de Oudegracht”
Dichter dan dat kom je niet 🙂
Bedankt MHWH, voor wéér een recensie (keep ’em coming!) en voor het feit dat ik nu niet zelf naar Le Bibelot meer hoef. Ik blijf er gewoon voorbij lopen zoals altijd maar nu *weet* ik dat het niks is, in plaats van me af te vragen of het dan toch wat zou kunnen zijn. Tien stappen verder en je bent bij Luce anyways.
Ik sprak Gerben (U weet wel, die strakke aantrekkelijke barman van De Stad) en die moest minzaam glimlachen toen ik hem vertelde van mijn Bibelot avontuur. Hij wist al dat het niet al te best was gesteld met Le Bibelot
Misschien moeten we hem ook maar vragen wat ie van Sparkling vindt 😉
Is de eerste week van december soms nationale Le Bibelot-afzeikweek?
Positief puntje: die Nader heeft wel een kicke achternaam, ook voor in engels sprekende gebieden!
Ja… Jammer dat zijn achternaam niet ‘tot U’ is, dat was nog mooier geweest.
Le Bibelot gebruikt diepvriesgerechten van de groothandel, de menukaart is letterlijk terug te vinden in de schappen van de Makro. De lamsfilet is eigenlijk schapenvlees!
Dat is nogal een statement, hoe kunt u dat hardmaken? 😉
ja maar lam is toch ook een schapie?
Nou, ik ken iemand die af en toe de boodschappen voor Nader doet. En schapenvlees kan behoorlijk bejaard smaken!
Jaren geleden aten wij weleens met enig plezier bij le Bibelot. De laatste keer kwamen er echter onverse gamba’s op tafel. Toen we daar wat van zeiden, werd het gewoon glashard ontkend. Dan ben je ons kwijt. Jammer dat restaurants op een gegeven ogenblik eindeloos gaan kwakkelen. Verbanzend dat ie er nog is, aangezien er tegenover ook een Franse tent zit en le Mignon ook op spuugafstand zit.
En dat er gasten blijven eten!