Abonneer:
Starbucks
Gepost op August 3, 2010 door Remment
Het is zomer in Utrecht, sterker nog, het is vakantie in Utrecht. Als je mazzel hebt schijnt de zon in Utrecht tijdens je vakantie. Als je pech hebt wordt deze zon geregeld afgewisseld met een bui en wordt het heerlijk klam en vochtig tijdens de zomerse hitte: lekker zweten als je moet werken op een kantoor zonder airco. Vakantie betekent ook een NS-zomerdienstregeling, minder files, minder treinreizigers, minder klagende klanten. Kortom: zomer betekent minder Nederlanders in Nederland en daarom ook minder mensen in de rij bij de Starbucks.
Ik was al een paar keer langs de Starbucks op het centraal station van Utrecht gelopen, maar op de één of andere manier stond er altijd een dikke rij mensen te wachten. Nu er door de zomervakantie nog maar vijf mensen in de rij stonden, waagde ik mijn kans. Het was namelijk warm en klam, dus ik wilde wel eens zo’n hippe koude koffie proberen.
Bestellen bij de Starbucks gaat als volgt: je sluit achter aan in de rij die zich heeft geposteerd voor de toonbank met koekjes, cakes en donuts met veel chocolade erin of erop. In die rij word je aangesproken door een medewerker, die overigens verrassend vaak een Noord-Amerikaan is die Nederlands spreekt, maar met een irritant en gay accent. Deze medewerker vraagt wat je wilt bestellen. Mijn eerste fout maakte ik door een koffie te bestellen. ‘Welke koffie wilt u hebben?’ vroeg hij.
‘Nou eh, van die koude koffie,’ was mijn antwoord.
‘We verkopen geen gewone koffie,’ zei hij.
Of ik even op het menu wilde kijken om zodoende mijn bestelling alsnog te kunnen doen. Na veel gelees van heel veel hippe termen voor koffie, bestelde ik een Java chip. Of ik een grande, een large of een venti wilde hebben. ‘Huh, wat? Venti?’ vroeg ik.
Na een geïrriteerde uitleg dat dit de maten waren die je kon bestellen, bestelde ik maar een tall Java chip. Ik had tenslotte enorme dorst. De medewerker schreeuwde iets gay-Amerikaans-Nederlands in dezelfde richting als die van de rij met mensen. Ik pakte netjes een tientje om af te rekenen, maar dat was niet de bedoeling – mijn tweede fout. Ik moest in de rij blijven staan om na mijn bestelling aan de kassa alsnog te betalen bij een collega.
Toen ik aan de beurt was gaf ik de kassamedewerkster een tientje en wachtte op mijn geld. De kassamedewerkster keek me echter glazig aan met mijn tientje in haar handen. Ik moest aan haar wederom mijn bestelling doorgeven om te kunnen betalen, ondanks het geschreeuw van twintig seconden geleden. Mijn derde fout. Mijn explicatie ‘zo’n grote ijskoffie’ voldeed niet, want zoals gezegd: ze verkopen geen koffie bij Starbucks. Met frisse tegenzin moest de kassamedewerkster daarom aan de bestellingopneemmedewerker vragen wat ik had besteld. ‘Een tall Java chip zonder slagroom,’ bleek het antwoord dat ik had moeten geven. Ik betaalde alsnog en wachtte af wat er ging gebeuren.
De mensen in de rij die al hadden betaald voor mij stonden verveeld te wachten in het verlengde van de rij voor de kassa. Ik begaf me daar ook maar heen. Op de hoek van de toonbank was een groot stuk bar waarachter weer andere medewerkers de diverse bestellingen aan het klaarmaken waren. Elke keer als er iets af was, werd er geschreeuwd wat het was en werd het op de bar gezet. De klanten die voor mij hadden besteld keken wat weifelend naar wat er klaarstond. Het leek op wat zij hadden besteld, maar voor de zekerheid vroegen ze het nog maar even. Met een verongelijkt gezicht en dito toon werd door het personeel herhaald wat was neergezet: Tall latte dolce cappuccino cream and chocolate, of zoiets – het had net zo goed een Cinnamon frappuccino double caramel chip hot grande kunnen zijn. Ik begreep er in ieder geval geen reet van.
Iemand keek om zich heen met een niemand-heeft-dit-besteld?-blik en pakte de koffie maar. Ik hield vooral de volgorde van bestellers voor me in de gaten en toen ik dacht dat ik aan de beurt was, werd er een klein, milkshakeachtig ding neergezet. ‘Eh, ik heb een tall Java chip besteld,’ zei ik. De kleine koffie milkshake bleek de mijne te zijn. Tall blijkt bij de Starbucks small te zijn. Grande blijkt medium te zijn en venti blijkt groot te zijn. Verwarrend, maar goed om te weten voor een volgende keer.
De Java chip was inderdaad een soort koffiemilkshake, maar dan met minuscule stukjes chocoladekoekjes erdoorheen. Best te pruimen. Het concept is simpel: je mikt koude, sterke koffie, ijsblokjes en wat chocoladekoekjes in een enorme blender en blendt het een paar minuten. Chocoladesaus en slagroom erbovenop en klaar is Kees!
Omdat ik het hele concept van Starbucks nogal verwarrend vond, maar de Java chip wel lekker, liep ik een paar dagen later weer langs Starbucks. Er stond wederom een rij van slechts vijf mensen, dus ik waagde weer een kans. Ik was voorbereid en dus bestelde ik een venti Java chip. Plus een double espresso om me een mening te kunnen vormen over de smaak van de koffie. Ondanks mijn ervaring ging het anders dan verwacht: de double espresso werd bereid door de kassamedewerker en al aan mij meegegeven toen ik afrekende. De Java chip echter werd door dezelfde mensen als de laatste keer klaargemaakt. De double espresso was heet en sterk, maar ook een tikje zuur en daarmee niet zo goed als gehoopt.
De Starbucks op Utrecht CS is niet al te groot. Bij de ingang staan wat oude fauteuils en ook achterin kun je wat hangen, maar het is duidelijk niet de bedoeling om er lang te blijven zitten. Maar dat past wel bij de locatie, een station. De aankleding is groen en bruinig en overal wordt duidelijk gecommuniceerd dat er door Starbucks op verschillende manieren aan social enterprising wordt gedaan. Het eten dat je kunt bestellen bij je koffie ziet er appetijtelijk uit, maar ik ben er door mijn weerzin van de ‘Starbucks way’ nog niet aan toegekomen om het te bestellen.
Wat vind ik van de Starbucks? Ik wil eigenlijk gewoon koffie, cappuccino of espresso bestellen, desnoods een kleine, medium of grote koffie. Al dat Amerikaanse gedoe is zwaar overdreven, net als het systeem van bestellen, betalen en ontvangen. Het is duidelijk dat hier een beproefd Amerikaans concept wordt neergezet: de ver-McDonald’s-isering van de koffiewereld. Dat zou nog te pruimen zijn als de koffie en de service beter zouden zijn dan die in ‘normale’ Nederlandse koffietenten, maar dat is niet het geval. Zolang het warm en vakantie is, zal ik zo eens in de week nog een venti Java Chip bestellen, maar daarna zie je mij niet meer terug bij de Starbucks.
Kleine update: Om een beeld te geven van de ingewikkeldheid van de te maken keuze: Starbucks verkoopt alleen al 27 soorten espresso drinks! Van een Cinnamon dolce latte (wat me niet echt in de oren klinkt als een espresso) tot een Iced peppermint white chocolate mocha (ik verzin dit niet)!
Smaak Java chip: 8
Smaak espresso: 5
Bediening: 5
Ambiance: 4
Hoei! 1100+ woorden… Hoeveel double espressos, al dan niet venti, had je op voor je aan dit stukje begon?
Namens mij en alle andere parttime-autisten van Nederland: hartelijk dank voor de uitleg van het bestel-betaalsysteem bij Starbucks. Nu durf ik er ook wel heen!
Je bent zelf autist.
Ik heb het in 3 etappes geschreven. Het is inderdaad lang maar ik heb geen woord te veel geschreven over de gang van zaken als je als beseft dat het echt mijn eerste keer was zonder enige voorbereiding.
Als jij er heen zou gaan adviseer ik je eerst even hier heen te gaan ter oriëntatie van hetgeen je kunt bestellen: http://www.starbucks.com/menu/drinks en dan ff doorklikken op een product groep zoals hier: http://www.starbucks.com/menu/catalog/product?drink=espresso#view_control=product
27 soorten Espresso!
Wacht … nee … hou me tegen … ik moet dit verwerken in de recensie: 27 soorten espresso!
“Met frisse tegenzin (…) ik had besteld. ‘Een tall Java Chip [b]zonder slagroom[/b],’ bleek het antwoord”
en
Het concept is simpel:(…)Chocoladesaus en [b]slagroom erbovenop[/b] en klaar is Kees!
Zou je die gasten nou kunnen kapotsuen (lees (phonetisch) kapotsoeën) wegens geestelijke schade na ontvangst van een niet bestelde hoeveelheid opgeklopte margarine?
Waarschijnlijk kan je ze met dezelfde frisse tegenzin de slagroom eraf laten halen nadat ze het voor je klaar hebben gezet. Is me al een paar keer overkomen 🙂
Ik heb er een koffie weten te bestellen. Het vereist een vrij dreigende blik, vooraf een Clint Eastwood-film bekijken is aan te raden. De koffie smaakte voornamelijk, of eigenlijk louter, heet.
wat me ook opvalt is dat ze overal sausjes in of op willen doen, dat is toch geen koffie?
Op de één of andere manier ben ik niet overgehaald om een kop koffie bij Starfucks te gaan halen…
Vrüger, toen de batavieren nog met z’n vijven waren, u weet wel, toen haalde ik wel eens een kop filterkoffie bij de Starbucks in de US. Kostte zo’n $ 1,20, ongeveer € 0,80. En dan had je een bak koffie die twee keer zo groot en twee keer zo lekker was als die van de kiosk, die – o toeval – ook op Utrecht CS zijn waren uitbaat.
De basale aantrekkingskracht van Starbucks begrijp ik dan ook wel. In principe goede koffie.
Daarnaast is een starbucks tot een uur of vier ‘s middags wat de Ierse pub na dat tijdstip is. Namelijk precies hetzelfde overal ter wereld. En dat, dat vinden mensen fijn.
Voor lekkere filterkoffie ga ik wel naar mijn moeder 😉
Maar Koenjo, als ik het goed begrijp was de kiosk van Utrecht CS ook in de VS te vinden?
Sinds de Amerikaanse veelvratige vrouw Sara Lee bovenop lieflijk, maar timide, koffiebrandertje Douwe Egberts is geklommen, vind je die Kiosken en hun koffie werkelijk overal…
Nou, ik zet wel weer een lekker bakkie espresso met mijn Krups van de ouders van Remment en de Afficionado-espresso van de firma Brandmeesters aan de Korte Jansstraat! [RTL-reclamepingel]
Ik ruik een Barndmeesters recensie!
De airco is daar trouwens ook heel goed! [RTL-reclamepingel]
Dus ik rook het verkeerd?
Wat me vanmorgen toch weer overkwam …
Ik sta 5 minuten in de rij bij de Starbucks van Amsterdam CS om een Java Chip te bestellen. Vraagt een of andere extremistische moslim baardmans die bij de Starbucks werkt ineens allerhande rare vragen over wat ik wil kiezen.
Ik was me niet bewust van enige keuze van ingrediënten, hooguit de grootte van de Java Chip (zie verhaal hierboven). Dus ik herhaal mijn vraag (misschien verstond hij me niet goed) dat ik een Java Chip wilde hebben en hij ratelt vrolijk verder over te kiezen chocolate, caramel, enz. Ik herhaalde nogmaals mijn vraag dat ik een Java Chip wilde hebben. Dus hij vraagt op zijn beurt of ik hem wel begreep. Ik zeg “Nee, ik wil gewoon een Java Chip hebben.”. En weer ratelt hij semi onverstaanbaar verder over van alles en nog wat.
Ik heb hem nog 10 seconden ongeloofwaardig aangekeken en ben maar gewoon uit de rij weggelopen om hem te peren.
Wat is dat toch? Waarom kan zo’n knakker me niet gewoon duidelijk maken wat er aan de hand is? Was er geen Java Chip meer voorradig? Wilde hij me attenderen op andere producten?
Ik begrijp echt geen reet van Starbucks!
Zoals Doe Maar al zong: Er zit een knop op je TV!
Ja maar …. een Java Chip is zo lekker!
ik begrijp het niet, je wilt toch gewoon een ice coffee? (of een ijskoffie in oud holllandsch). Wat heeft dat met een Indonesisch eiland of met gebakken aardappelen te maken?
Olaf
Goeie vraag, maar dat is slechts het beestje een naam geven.
Erger is dat ik iets wil kopen en het gewoon niet voor elkaar krijg omdat ik de uitleg niet snap.
Had je het leven een stuk makkelijker kunnen maken mt het bestellen van een van de 27 espresso’s!
Ik begrijp niet dat koffie “Italian style” hier maar niet wil aanslaan. Een versch gemaakte espresso, juiste temperatuur, beetje suiker erin, staand aan de bar binnen 10 seconden opdrinken, servetje gebruiken en op de vloer mikken, 80 cent afrekenen en wegwezen.
Lijkt me voor een omgeving als Utrecht CS een stuk handiger dan een half uur in de rij staan, 10 minuten (proberen te) bestellen en daarna een kwartier lang caramel door een rietje proberen te zuigen.
ik ben voor! en ontbijten ook afschaffen
Kom maar op hoor, je hebt in ieder geval al 2 vaste klanten (ja toch, Olaf?).
Ontbijten is highly overrated!
Aangezien ik m’n trein misliep – ik zag nog net de laatste wagon van het perron wegrijden – besloot ik bij Starbucks een kop koffie te gaan halen. Ik had immers 30 minuten te doden. Dat is prima gelukt. Tegen de tijd dat m’n bestelling klaar was had ik nog krap 5 minuten om de volgende trein te halen.
Het is niet dat ze sloom zijn daar, ze waren met 4, 5 man druk in de weer. Maar kolere wat inefficiënt..
Sindsdien weer gewoon bij die tent ernaast, De Broodzaak, of zoiets. Daar staat óók 4 man, maar in tegenstelling tot de buren zijn zij jouw dedicated accountmanager. De bestelling, het afrekenen en de levering, ze handelen alles met jou persoonlijk af. Uniek!
En in plaats van een Low-fat Decaf Triple Grande Vanilla Extra Foamy Caramel Macchiato bestel je daar, zonder wedervragen, een Koffie Verkeerd.
En? was die koffie verkeerd binnen te houden?
Starbucks is grofweg tweemaal zo duur en tienmaal zo traag dan bij de buren. De koffie zou er dus een factor 20 beter moeten zijn en je op het randje van extase moeten brengen. Dat was, bij mij althans, niet het geval. Ik had er een goeie cappuccino aan.
Broodzaak heeft prima koffie. Niets bijzonders uiteraard, maar zeker niet die wrange bocht wat ze vroeger bij de Kiosk tapten.
En toch mis die oude kiosken.. Het kleine vierkante schuifruitje, het mistroostig kijkende vrouwtje met peper en zout haar. En om haar heen een enorme hoeveelheid lelijk geëtaleerde rommel. Schappen vol kauwgom, plastic koeken, zakjes chips (wie koopt dat?), en dus de smerigste koffie ever.
Ja… Die koffie stond in die oude Kiosken toch gewoon de hele dag te pruttelen in een doorzichtige koffiekan op een warmhoudplaatje? Of worden mijn herinneringen weer eens slachtoffer van retromythologisering?
http://tinyurl.com/2eagqsq
In mijn geval was het andersom: ik begreep hen simpelweg niet. Ik ben maar gewoon weg gelopen.
Overigens had ik gisteren wel weer gewoon een normale Venti Java Chip te pakken. Die is en blijft verslavend in mijn geval.
Je bedoelt dat je een iced coffee hebt gekocht…
Ja!
Alleen van het woord “Frappucinno” wordt ik al agressief, krijg ik van die Friends-uitslag!!!! ARGH!
http://en.wikipedia.org/wiki/Frappuccino
Ik weet het nu zeker: mij zien ze niet in een Starfucks. Zolang ik nog ergens een normale espresso kan krijgen hoef ik geen iced venti sprinkled no butter Java decaf latte chip ..erm.. dinges.
Starbucks is geweldig, maar alleen omdat ze lekkere kruidige thee hebben.
In de VS regelmatig een Tall Chai Latte besteld. Soms een Grande.
Maar ja, een Tall is de kleinste, dat verwacht je niet de eerste keer. En thee met melk is dus Chai Latte.
En dan gooien ze er ook kruidnagel en kardemon en kaneel in ofzo. (maar dan wel met een spuitflesje met voorgemixt spul)
Maar tis wel lekker 🙂
Zal eens kijken of ze bij de Nederlandse Starbucks ook aan thee doen. De koffie is er niet te zuipen namelijk 😉
Zeker nog nooit een Masala Chai in India gedronken? Boordevol heerlijke kruiden 😉
Zeg! Hoe krijgen jullie al die gezellige smilies in je commentaar? Of moet je daarvoor lid-abonnee zijn van Hyves?
eigenlijk vind ik starbucks echt heerlijk
vooral de ice coffee caramel!
Starbucks, iedereen is lid van de sekte behalve jij. Alle dreumels naast je hebben na veelvuldige falen in het bestellen van koffie eindelijk het woord van de Starbucks führer begrepen.
Als je eenmaal 50 keer niet begrepen bent bij zoiets treurig eenvoudig als koffie bestellen schiet je dus in een soort van cappuchino-Stockholm-syndroom.
Je begint na 49 traumatische ervaringen sympathie te ontwikkelen voor je gijzelnemers. Je spreekt eindelijk vloeiend ‘douchebag’ en mag fnuikend in de rij de nieuwkomers uitlachen.
Sadocaféchisme, dat gaat een woord zijn. Ooit.
In ander nieuws: schoolklas bestelt volledige assortiment Starbucks!
http://www.dagklad.nl/2011/10/01/troost/
mooie reactie, remment
hmmm, de html word niet opgepakt. ik wilde een youtube filmpje toevoegen met een fatsoenlijke poging tot een uitleg hoe te bestellen bij Starbucks.
Hier dan: http://www.youtube.com/watch?v=SiZ9TBxvKGU
STARBUCKS=SLURPEN VOOR DE MINIMA . GOD wat een armoe
Meer dan 4 jaar later op een topic reageren: +10 bakken Starbucks slurp
Intussen ben ik er nog steeds niet geweest, die Starbucks. En dat terwijl er nu ook een vestiging op de hoek van het Vredenburg zit. Ik sprak laatst overigens een dame die net voor het eerst in haar leven naar de Starbucks was geweest en daar haar naam had geweigerd te noemen toen daarom werd gevraagd. Het vervolg van dit verhaal krijg ik pas bij onze volgende meeting te horen, helaas.
Vier jaar later reageren is trouwens nog niks – ik heb net gereageerd op een ICQ-bericht uit 2006! Nog geen antwoord gekregen.
dit is bullshit
heel erge bullshit
Wat is hele erge bullshit?
Ik was dus laatst in Seattle en liep langs de originele 1e starbucks! dus!