MaarHoeWasHet

Zocher

Gepost op January 19, 2010 door Oxysept

Aan het Lucasbolwerk 21, op veertig passen van café De Stad, ligt de net geopende café-brasserie Zocher, gevestigd in het pand waar jarenlang de Lucasbar zat. Tussendoor zat daar café Opstand, maar dat was blijkbaar iets te revolutionair voor het Utrechtse uitgaanspubliek, want die gelegenheid heeft het maar een jaar of anderhalf volgehouden. En dat terwijl er van die fijne chesterfields achter in de zaak stonden waarin het heerlijk Revu’s van anderhalf jaar oud lezen was. Maar ja, zo gaat dat.

Het eerste wat opvalt in Zocher is de horecamuziekcomputer (Scrabble!) achter de bar: die hing er al bij Opstand, dus blijkbaar heeft Zocher dat duivelse apparaat voor een zacht prijsje (twee zielen) kunnen overnemen. Handig hoor, zo’n ding, je kunt er allerlei thema’s op kiezen, zoals ‘Intussen in de skihut’, ‘Twintig sfeermelodieën voor bij een geroosterd hert’, ‘Marsmuziek 1940-1945’ en – het thema dat Opstand meestal had geselecteerd – ‘Lege kroeg’.

Hoewel de chesterfields zijn verdwenen, is het interieur erop vooruitgegaan – vooral omdat ook die rare hekjes weg zijn die midden in Opstand stonden. De beperkte ruimte is efficiënt ingericht met eenvoudig, maar stijlvol meubilair (deze zin heb ik overgeschreven uit het laatste nummer van vtwonen). De kok heeft een minikeuken ingericht achter de bar, aan diezelfde bar was een serveerster bestek aan het afdrogen en dan werd er ook nog gewoon bier getapt. Logistiek gezien kon het allemaal net, maar ik vrees voor een verkeersinfarct in de buurt van de bar wanneer de zaak ramvol zit.

Z., T., en ik waren na de vrijdagmiddagborrel naar Zocher gestrompeld (de keuken is tot twaalf uur open) om een hapje te eten. Alle drie namen we alleen een hoofdgerecht: ik had het broodje megaburger (350 gram rundvlees) met een chutney van tomaat en sjalotten (13,50 euro), T. de saté met friet (14,50 euro) en Z. een hele kip ‘bonne femme’ van het spit (19,50 euro). Omdat Z. aan het sonjabakkeren is (vandaar de ‘2x chaufontaine rood’ op de bon), wilde hij eigenlijk de halve kip nemen, maar toen ik op gematigd agressieve toon informeerde naar zijn seksuele geaardheid, bestelde hij toch maar de hele, hierbij enigszins onrustig zijn trouwring bevoelend.

Maar hoe was het? De kok is duidelijk een vleesliefhebber, want dit onderdeel van onze gerechten was het best verzorgd. Megaburger, kip en saté waren mals, lekker en sappig als een meisje van zeventien op de eerste warme dag van de lente (?). Warme groenten hebben bij Zocher geen prioriteit (zoals helaas bij veel restaurants), dus moesten T. en ik het op dat vlak doen met een beetje eetcafésalade van studentenkeukenniveau. (Z. trof onder zijn hele kip nog wel wat halve groenten aan.) De patat smaakte dan weer naar patat, maar was een beetje aan de vette kant, net als onze bierbuiken die we tijdens de maaltijd met elkaar vergeleken – Z. won nipt. Eet smakelijk!

(De horecamuziekcomputer belandde af en toe in een oubollig Radio 2-blokje: tussen negen happen megaburger door hoorde ik She’s gone van Hall & Oates, Zoom van The Fat Larry’s Band en My Life van Billy Joel.)

Bij de afsluitende koffie met diverse soorten sterke drank besloten we eensgezind dat Zocher ‘best oké’ was. T. plaatste nog een kritische kanttekening over de opmaak van zijn bord, maar we zaten ‘verdomme niet in het Amstel Hotel’, vond ik, en bovendien: waar het eten naartoe gaat, hangen ook geen schilderijen (om de opa van Z. maar eens te citeren).

Wat?! Volgens de bon kost een biertje 2,60 euro bij Zocher! Ik zeg: Opstand!

Smaak: 7
Prijs/kwaliteit: 7
Ambiance: 7
Bediening: 7