MaarHoeWasHet

Badhu

Gepost op November 19, 2008 door Wieneke van Vucht

Om de verder toch wat platte Utrechtse Smartlappenavond vol tranentrekkers en schuddebuikjes een andere bodem te geven dan de snelle hap bij broodje Plof (trouwens wel erg lekker) of Sweeties (ook verrukkuluk), togen mijn vriendinnetjes I., B., D. en ik afgelopen vrijdag naar het nieuwe restaurant aan het Willem van Noortplein in Tuinwijk: Badhu.

Het restaurant was vroeger een badhuis, vandaar de naam Badhu(is). Het hoeft dus niet ingewikkeld te zijn om een beetje hip te klinken. De eigenaren bestieren ook restaurant LE:EN (LEkker EteN, klinkt ook meteen interessant, maar is ook echt SI:T ofwel SImpel bedachT). Zowel het Aziatische (LE:EN) als het Arabische (Badhu) restaurant is ingericht met fijne leren hangbanken en een donkere aankleding, waardoor het er prima toeven is. Maar waar LE:EN al tijden bang is voor een mogelijke verdwijning door een snelle busbaan, is Badhu net twee weken open en komt er in januari zelfs een hotel bij.

Hoewel net nieuw, is het Arabische restaurant op onze vrijdagavond vrijwel vol. Reserveren is dus wel handig. Het badhuis bestaat uit verschillende eetruimten, een bar en een drankenhoekje. Er zijn tweepersoonstafeltjes bij het raam, maar voor grotere groepen, zoals de onze, zijn er leren banken in U-vorm gereserveerd. Jammer dat de akoestiek niet ideaal is, waardoor je gedwongen wordt bijna bij elkaar op schoot te zitten als je alle nieuwe roddels uit het vriendinnencircuit op de voet wilt volgen. En daar zijn vrijdagavonden natuurlijk uitermate geschikt voor. We hebben goed uitzicht op de open keuken (waar trouwens geen etenslucht vandaan komt, hulde) en zien dat in dit Arabische restaurant slechts één traditionele Arabier staat te kokkerellen – verder staan er alleen maar bakra’s, witte koks.

De kaart bestaat uit kleine hapjes (zeg maar tapas uit de Arabische wereld) en tajines. Wij vrouwen willen natuurlijk allemaal wat anders en als het eten geserveerd wordt, lijkt het tafeltje voor onze neus ons toch wel erg klein om vier grote plateaus eten op kwijt te kunnen. Bovendien zitten we op een bank, dus knoeitechnisch onhandiger kan het niet. Maar het is ook helemaal niet de bedoeling dat wij zo gaan zitten te kneuzen, legt de serveerster ons uit. Er liggen dienbladen op de bank (wij vroegen ons al af wat die daar deden). Iedereen krijgt het bord op schoot (en het is toch geen zondagavond 19 uur) en pakt een rond zilveren dienblad voor onder het bord. Wordt het toch wat onhandig om a) eten te ruilen en b) bijna bij elkaar op schoot te zitten om geen verhaal te missen.

Stilletjes gaan we dus maar aan de slag bij het wegwerken van onze spiesjes, forel, humus en vegetarische erwtenmix. We snappen wel waarom het hier al zo vol zit: de humus is goed smakelijk, de spiesjes zijn lekker mals en heerlijk gekruid en zelfs de erwtjes zijn goed te eten. Niet te droog, en smaakvol (en dat zegt een absolute niet-liefhebber van alles wat met erwtjes te maken heeft). We delen (dus toch, en zonder knoeien!) met zijn vieren een aantal voorgerechtjes, allemaal een hoofdgerecht, overzoete toetjes en spoelen alles weg met wat fijne wijn en een kopje koffie toe. Niet alleen ik, maar ook I., B. en D. vinden: dit was een goed begin voor een mooie Smartlappenavond! Een goed begin van Badhu ook.

Kosten van dit festijn: slechts 30 euro per persoon. En ook dat vinden we fijn. Op naar Sjarrel en Sjaan!

Smaak: 7,5
Prijs/kwaliteit: 8
Bediening: 7,5
Ambiance: 7,5

P.S. Is er dan helemaal niets aan te merken op Badhu? Toch wel. Er is wat vreemds aan de hand met de toiletten. Op de deur staat een gek poppetje. Van veraf lijkt het een vrouw in boerka. Dichtbij blijkt het echter een Arabier met een baard. Wat is het nou? Mannen- of vrouwentoilet? Nadat we verschillende pogingen hebben ondernomen andere deuren te openen die in de buurt zijn, is de conclusie: er is maar één toiletruimte… Mannen en vrouwen, gemengd plassen. Vergeet niet die bril omlaag te doen!