MaarHoeWasHet

Olivier – Op zoek naar de perfecte espresso

Gepost op March 28, 2008 door Chantal Ophoff

Zoals zowel mijn wettige echtgenoot als de Utrechtse Schrijver met wie ik menig verloren herdersuurtje kwijtmaak weet, word ik graag als een prinses behandeld. Dat zal wel iets met mijn jeugd te maken hebben, toen mijn vader me altijd ‘Mijn prinsesje’ noemde en me ook dusdanig behandelde. Een beetje onderdanigheid kan bij mij geen kwaad, of ik nu mijn prinsessenjurk of mijn SM-setje aanheb.

In de Utrechtse horeca kom ik helaas zelden aan mijn trekken, op de keren dat de Utrechtse Schrijver mij in de wc volgt na. Eén van de basisvaardigheden voor horecapersoneel ontbreekt meestal: oogcontact. Een berucht voorbeeld is de Winkel van Sinkel, waarbij de bedieningsjongens en meisjes met neergeslagen ogen door de zaak sloffen. Misschien komt dat door het grote verloop van bedrijfsleiders, in een half jaar tijd is de wacht al vier keer gewisseld.

Wat een vreugde dus toen ik met een vriendin Olivier binnenliep. Nog voor we zaten stond er al een bedienpersoon bij mijn tafeltje die er alles aan deed om het ons naar de zin te maken. Ik hoorde zelfs het personeel elkaar wijzen op klanten die aandacht zochten. Ja. Zo hoort het. Misschien komt het omdat Olivier een Belgische sfeer probeert uit te ademen. Iedereen weet dat echte gastvrijheid in de horeca pas beneden Wuustwezel begint. Heerlijk. Iedere cafébaas moet zijn personeel hierheen sturen.

Het is dan jammer dat Olivier zo wansmakelijk is ingericht, een prinses onwaardig. Het café zit in de voormalige schuilkerk Maria Minor. Het interieur is nagenoeg onaangetast gebleven, maar elk leeg plekje is volgetimmerd met Belgisch exotisme: emaillen bordjes met serieuze teksten die wij grappig vinden, foto’s van wielrennen (koersen) en reclames voor bieren die niet meer bestaan. Less is more, maar ja, dat is Engels. Zoals ik altijd tegen de Utrechtse Schrijver zeg als hij weer aankomt met eetbare slipjes, roze handboeien, welriekende massageolie en vriendin: ‘Sfeer maak je zelf en niet met sfeerverhogers.’

Wat de espresso betreft: ik wil in een Europese commissie voorstellen dat er Europese regels komen die omschrijven waaraan een espresso moet voldoen voordat je hem een espresso mag noemen. Dat is echt niet gekker dan de commissie die de maximale kromming van de komkommer voorschrijft.

Over kromming in de komkommer gesproken: de toiletten zijn boven en lekker afgezonderd. Ik ga eens met de Utrechtse Schrijver in Olivier afspreken!

Smaak espresso: 5
Bediening: 8,5
Ambiance: 7