MaarHoeWasHet

ACU (eten)

Gepost op July 12, 2007 door Oxysept

Vanuit kringen van linkse actievoerders bereikten mij de laatste tijd berichten dat het eten in politiek cultureel centrum ACU (Voorstraat 71) sterk verbeterd zou zijn. Dit door de komst van een nieuwe keukenbrigade, Kitchen Punx geheten. Op dinsdag, woensdag, donderdag en zondag koken zij een veganistische maaltijd voor een schappelijke prijs: voorgerecht 3 euro, daghoofdgerecht 6,50 euro en nagerecht 2,50 euro. Samen met S. en A. (niet de A. die nu nog steeds in El Mundo zit te wachten op de bediening, maar de Utrechtse dichter A.) ging ik gisteren op onderzoek uit.

Veganisme is een moeilijk woord – ik verwar het altijd met vaginisme, hetgeen mij al in veel penibele en soms ook gênante situaties heeft gebracht. We pakken de Wikipedia er maar even bij: “Veganisme is de levenshouding, waarbij geen gebruik gemaakt wordt van dieren en dus evenmin van producten, die van dieren afkomstig zijn. Veganisten eten derhalve geen voedsel van dierlijke oorsprong en gebruiken geen voorwerpen (zoals kleding), die van dierlijke materialen gemaakt zijn. Verder laten ze dieren hun natuurlijke vrijheid.” Dat laatste is te merken aan de gezellige herdershonden die in de ACU rondlopen.

De ACU dus. (Ik heb er al eens uitgebreid over geschreven, dus voor informatie over de algehele ambiance verwijs ik u naar mijn vorige recensie.) Onze telefonische reservering was niet doorgekomen, maar van een punktent verwacht je natuurlijk ook niet anders. Gelukkig was er nog een mooie tafel vrij in de hoek, precies onder een box waar eerst Kula Shaker en later Jane’s Addiction uitknalde – weer eens wat anders dan Tonny Eyk en Richard Clayderman. Na wat biologische biertjes en biologisch appelsap achterover te hebben geslagen, bestelden we alledrie het driegangendagmenu: venkelsoep, enchilada met aardappelsalade en als dessert sinaasappeltaart, hoewel, S. verving de venkelsoep door loempiaatjes, de anarchiste.

Terwijl A. en ik in druk gesprek waren over elegieën, palinodieën en dithyramben werden de voorgerechten al op tafel gezet. Uitstekend binnen te houden, die venkelsoep, vonden we. Er zat ook nog brood bij de soep met een lekker fris, maar tegelijkertijd mysterieus smeersel. Ook het hoofdgerecht was prima, zij het dat de combinatie enchilada met aardappelsalade wat vreemd was. De enchilada was gevuld met tofu en bonen en – in tegenstelling tot het eten dat ik een tijd geleden bij branchegenoot EKKO nuttigde – goed en pittig gekruid. Door de nieuwe, hogere prijsstelling van de ACU is het overigens niet helemaal eerlijk meer om ACU met EKKO te vergelijken (hoewel het klanktechnisch wel kan): de ACU valt nu wat eten betreft meer in de categorie Springhaver of kafé België.

Over de hoeveelheid hadden we ook geen klagen, zodat de ovenheerlijke sinaasappeltaart (die helaas nog wat deeg bevatte, maar ja, daar lustte ik vroeger bij moeder thuis ook wel pap van) maar voor de helft op ging. De koffie met cognac werd genuttigd op het terras van café De Stad, alwaar A., tijdens ons gesprek over de vele onweders van de laatste tijd, vertelde hoe hij eens naar de bliksem ging kijken op het dak van de studentenflat waar hij toen woonde, met een paraplu in zijn hand. Hij vroeg zich al af waarom die baleinen zo’n mooi licht verspreidden. Zou hij daar en toen via het Sint-Elmusvuur de goddelijke inspiratie hebben verkregen voor zijn ode aan Lidl?

Tot slot. U vraagt zich vast wel eens af: op basis van welke deskundigheid schrijven die bijdehante medewerkers van Maarhoewashet.nl eigenlijk hun recensies? Het volgende voorval geeft daar antwoord op. We gaan weer even terug naar de ACU en het mysterieuze smeersel dat we bij ons brood kregen. Na lang en secuur proeven kwamen we tot de conclusie dat er avocado, broccoli, munt en witte peper in moest zitten. We vroegen het aan de krakende ober, en hij verklapte ons de ingrediënten: spinazie, champignons, tofu en gistvlokken.

Smaak: 8
Prijs/kwaliteit: 8
Ambiance: 7
Bediening: 7