Abonneer:
Olivier
Gepost op February 20, 2007 door Nolet
Christenen en drank gaan samen als tieners en Breezers, als Duitsers en worst. “Geeft sterken drank dengene, die verloren gaat, en wijn dengenen, die bitterlijk bedroefd van ziel zijn,” zegt de Bijbel (Spreuken 31:6), en wie ben ik, als vuile heiden, om dit te ontkennen?
Afgelopen zondag was het dan ook tijd voor een pelgrimstocht naar de nieuwe Utrechtse bierkathedraal Olivier (zegge ‘Olivijee’), gelegen aan ‘t Achter Clarenburg 6. De gelegenheid was niet een eucharistieviering of het aanbreken van de jongste dag. Nee, het was gewoon een verjaardagsborrel van J.
Na een kort schietgebedje en een ‘Allah Akbar’ betrad ik de voormalige Maria Minor schuilkerk en bestelde rustig mijn eerste Leffe. Voor de minder oplettende lezer zal ik nog even uitleggen dat Olivier gevestigd is in een omgebouwde kerk. Zo zit het orgel nog netjes op zijn plek en is duidelijk de nis voor het altaar te zien. Echter, zolang je je blik niet richting de hemel keert, ziet Olivier er gewoon uit als een grand caféachtige kroeg.
De tent zat al goed vol met gezinnetjes die mosselen aten, ballen die bier dronken en heidenen zoals ik die ook bier dronken. De drankbijbel van Oliver openbaart een ruim assortiment aan Belgische bieren, al kunnen ze volgens mij niet tippen aan dat van café België of het Ledig Erf. Maar toch, niets te klagen. Er kan in Olivier ook gegeten worden: mosselen, waterzooi en fritten!
Aangezien J. en zijn discipelen nog niet toe waren aan een laatste avondmaal gingen we maar voor wat zakken fritten en wat mandjes brood. Wij braken het brood maar waren niet erg onder de indruk. De fritten daarentegen waren een stuk beter. Of ze de fritten van Manneken Pis van de troon gaan stoten valt te betwijfelen, maar toch, gewoon lekkere patat.
Na een uurtje betrapte ik mijzelf op het gevoel dat ik het eigenlijk best naar mijn zin had! Goeie God, dacht ik, dat ik dat nog mag meemaken. Misschien was ik wel bekeerd, of misschien waren het gewoon de hogere machten van de alcohol?
Op mijn weg naar het toilet zocht ik naar een bloedend Mariabeeld, doopte ik een kind in de gootsteen en gilde ik ‘Halleluja!’ nadat ik de nasi van gisteren onbevlekt gedumpt had.
Olivier liet dus geen slechte indruk achter, alhoewel ik meestal niet van grand cafés houd. Maar als je dan toch zo nodig moet, laat dan De Winkel van Sinkel en Broers maar links liggen: Olivier is leuker en gezelliger. Echt eten moeten we in Olivier nog doen, dus daarover nog maar geen laatste oordeel.
Smaak: De fritten waren lekker.
Prijs/kwaliteit: 7
Ambiance: 8
Bediening: 8,5
P.S. De nacht en het feest van J. waren na Olivier nog niet afgelopen. Na nog een x-aantal kroegen en twee keer zoveel wodka en goedkope wijn begon mij langzaam een onheilspellend gevoel te bekruipen. Stond de gracht niet in de fik? Zag ik de aarde niet openbarsten? Stonden de doden niet op uit hun graf? Waren dit de voortekenen van de Dag des Oordeels? Was ik misschien dronken…? De kater van de volgende ochtend voelde in ieder geval als een straf van God.
