MaarHoeWasHet

Algarve (second opinion)

Gepost op January 23, 2007 door Chantal Ophoff

De Utrechtse schrijver had zin om me te zien, dus ik stelde voor af te spreken in Algarve (Biltstraat 98). Dat was vroeger ons lievelingsrestaurant vanwege de Carne de Porco a Alentejano en nu woon ik zowat om de hoek. Algarve is – geloof ik – het enige Portugese restaurant van Utrecht, dus het heeft geen concurrentie.

De Portugese keuken is niet bijzonder verfijnd. Tenzij je in Portugal een ‘restaurante tipico’ binnenloopt, zit je meestal te eten in met tl-balken verlichte ruimtes. Veel vlees, weinig groente of salade en een karaf wijn voor 2 euro. Boerenkeuken, kortom. En lekker.

Maar in Utrecht valt niets te vergelijken, Algarve heeft het alleenrecht. Zo lang ik weet zit Algarve al in Utrecht en dat is er aan af te zien. De naam Algarve is van de gevel verdwenen en ook aan de binnenkant is het wat sleets. Om niet te zeggen, het ziet er binnen niet uit. Nu ken ik uit Portugal ook heel wat restaurants die er niet uitzien en daardoor een Portugese charme hebben. Maar dit is wel heel erg afgebladderd: ranzige systeemplafonds, versleten servies (oké, dat is dan wel Portugese charme), suf geplamuurde muren en non-descript meubilair. Kortom, dit restaurant is toe aan een restaurant makeover. Met minimale middelen moet dit veel beter te doen zijn. Als je binnenkomt zie je een Piet Hein Eek-achtige bank en als het hele restaurant er zo uitzag had je een statement. En toch met Portugese charme. Hoe moet je een restaurant opgeven voor dat programma?

Alles goed en wel, als de kaart maar hetzelfde blijft. Want met het eten is niets mis. De smaak van Portugal zit er goed in. De Utrechtse schrijver wilde graag de Carne de Porco a Alentejano eten (varkensvlees met kokkels (of mossels) met koriander), maar ik wilde de Cataplana, een typisch gerecht van de Algarve, een visstoofpot in een soort van gesloten wok. En daar moest je met zijn tweeën voor zijn. Gelukkig bezit de Utrechtse schrijver ook Portugese charme en hij deed met mee (waarschijnlijk in de hoop dat hij daarna andere dingen met me mocht delen). Afijn, erg lekker. Goeie frieten erbij, zoals je in Portugal overal frieten krijgt (maar dan bleek in olijfolie gebakken, met Portugese charme), en met weinig salade (ook Portugese charme). Als wijn wilde de Utrechtse schrijver Alvarinho. Dat is dure vinho verde, en lekkerder dan de bekende Lagosta of Gatao. Maar er viel niets te patsen, die wijn was er niet.

De bijzonder aardige en correcte bediening (een alleen Engels en Portugees sprekende jongeman vol Portugese charme, maar ja, wij houden van Nederlandse bediening) wees ons erop dat bijna alle toetjes op waren. Gelukkig was er pudim quente e frio (warme en koude pudding), een stijve (haha, gniffelde de Utrechtse schrijver, niet echt charmant) koude (ijzige blik van mij) roompudding met warme chocoladesaus.

Nondeju.
Wat lekker.
(Dat zei de Utrechtse schrijver later op de avond ook.)

De espresso was ook goed, al tipte hij niet aan de Portugese bica.

Kortom. Algarve is prima en niet overdreven duur. Het wordt alleen tijd dat er een Portugees restaurant bij komt in Utrecht, zodat Algarve gedwongen wordt eens te investeren in het weghalen van de systeemplafonds.

NB: recensies van Algarve worden geteisterd door commentspam van een boze buurman. Denk daaraan als je de commentaren leest.

Smaak: 8
Prijs/kwaliteit: 7
Tijd voor restaurant makeover: 9
Bediening: 8
Espresso: 7