MaarHoeWasHet

Boro

Gepost op December 6, 2005 door Oxysept

Op de Balkan steken ze niet alleen Albanezen in brand, ook kersensaus en schnitzels worden er met graagte geflambeerd. Ik zag de kok van Balkangrill Boro in ieder geval meerdere malen met een verveeld gezicht een gerecht op zijn balie in vuur en vlam zetten alvorens het over te dragen aan de bediening. ‘Just another day at the office,’ mompelde hij vervolgens in een obscuur Balkandialect, draaide zich om naar zijn gebutste potten en pannen en zette zich aan de bereiding van de zevenendertigste mixed grill van die avond. Net als het vak van pornoster is ook het koksvak lang niet zo glamoureus als op televisie wel eens wordt voorgespiegeld.

Balkangrill Boro, dus. Adres: Oudegracht a/d Werf 63. Misschien woon ik te lang in Utrecht (ruim negen jaar), maar ik heb het wel gehad met al die jaren-zeventigrestaurants in die zogenaamd gezellige werfkelders. Al die tenten zijn inmiddels een nog groter anachronisme geworden dan ikzelf. Het wordt tijd dat die hele Oudegracht wordt gedempt, waarna in de dan ontstane zandbak een metrotunnel kan worden aangelegd, zodat ik snel van A naar B en in een dolle bui zelfs naar C kan reizen zonder dat ik al die wezenloze varkenskoppen hoef te ontwijken die de zinloosheid van hun bestaan tentoonstellen door middel van zich eindeloos herhalende wandelingen van de HEMA naar de Free Record Shop en weer terug. (Als ze zich niet staan vol te vreten bij een lelijk karretje met dit of dat.)

Terug naar het begin. Vrijdagmiddag zat ik een tekst over houten speelgoed te redigeren en daar kreeg ik zo een enorme dorst van dat ik mij – iets vroeger dan gepland – naar café De Stad begaf om samen met Z., R. en B. te vrijdagmiddagborrelen dat het een aard had. En zoals het echte mannen betaamt, kregen we tegen etenstijd een stevige trek in vlees. Vandaar dat ons gezelschap zich verplaatste naar Balkangrill Boro. Nu heb ik door mijn vleselijke omgang met de Servisch-Montenegrijnse S. een behoorlijk goede kijk op de Balkankeuken, maar in tegenstelling tot bij S. kwam ik bij Boro niet aan mijn gerief. Of is dit te veel informatie?

Als hoofdgerecht at ik cevapçiçi (gekruide vleesrolletjes), één van de weinige Joegoslavische gerechten van de kaart. Z. at een mixed grill en R. en B. deelden een combinatie van verschillende soorten vlees, uiteraard geflambeerd. De garnituur bestond uit zuurkool, djuvedj-rijst, naar E-nummers smakende ‘pittige’ zigeunersaus en, typisch Balkanees, Franse frietjes. O ja, vooraf, bij onze inleidende biertjes, kregen we stokbrood met romige knoflooksaus – over jaren zeventig gesproken. ‘Ik zit hier gewoon stokbrood met romige knoflooksaus te eten!’ riep ik tegen B., terwijl ik mijn stokbrood nog maar eens in de romige knoflooksaus doopte. ‘Inderdaad,’ zei B., ‘je zit hier gewoon stokbrood met romige knoflooksaus te eten.’ En zo was het.

B. was redelijk enthousiast over de geflambeerde vleesschotel. Z. vond zijn mixed grill maar taai en droog en moest derhalve extra veel drinken om zijn vlees weg te werken. Gelukkig werd het bier (Heineken) hem in hoog tempo aangereikt – over de zwarte brigade (in een Balkanees restaurant krijgt deze onschuldige term ineens een sinistere bijklank) dus geen klagen. Ook niet over de cevapçiçi, want die was goed binnen te houden, maar toch werd ik een beetje depressief van de Oostblok-opmaak van mijn bord, de non-descripte (ja, dat is mijn nieuwe favoriete woord) smaak van de rijst en de E-nummers in de zigeunersaus.

R. had ‘niet zoveel honger’, dus hem maakte het allemaal niks uit zolang hij maar een toetje kon bestellen. Dat kon. Hij nam een Kerasie en raakte in extasie. Of is dit een te slechte woordgrap? (Een Kerasie is overigens ijs met warme kersen, kersensaus en slagroom.) Zelf besloot ik de maaltijd met een ‘Balkankoffie’: koffie met perenlikeur. Het rook een beetje naar Hubba Bubba-kauwgom, maar smaakte lang niet slecht.

Na betaling van een uiro of vijfennegentig verlieten we het pand en klommen de trap weer op richting onze fietsen. ‘Hier weet ik dus echt helemaal niets over te schrijven,’ zei ik tegen B. terwijl ik mijn fietsslot losmaakte, maar dat bleek achteraf nog behoorlijk mee te vallen.

Smaak: 6,5
Prijs/kwaliteit: 5,5
Ambiance: 5
Bediening: 7