Abonneer:
Vooghel
Gepost op September 11, 2005 door Remment
In een poging wat overtollige kilo’s kwijt te raken, aan mijn conditie te werken en nieuwe sportieve sociale contacten op te doen, heb ik in al mijn wijsheid besloten weer te gaan volleyballen. De laatste keer dat ik heb gevolleybald was in 1999. Dat was geen goed volleybaljaar, want ik brak toen zowel mijn sleutelbeen als (minder dan een half jaar later) mijn enkel. Beide breuken hadden echter niks te maken met volleybal, maar alles met openbare dronkenschap en stomme pech.
In mijn zoektocht naar een gezellige volleybalclub kwam ik uit bij volleybalvereniging Boni. Een goede vriend van mederecensent B. had me op een uit de hand gelopen cocktailparty verteld dat het niet alleen een gezellige en sociale club was, maar dat er ook veel bier gedronken werd. Dat laatste sprak mij natuurlijk behoorlijk aan, ook al is bier drinken geheel in strijd met mijn poging overtollige kilo’s kwijt te raken. Overigens is degene die me Boni aanraadde aan de magere kant, dus ik doe uiteindelijk toch iets niet goed.
Men was bij Boni blijkbaar zo onder de indruk van mijn roemruchte verleden in de derde divisie, dat ik meteen met het eerste herenteam (tweede klasse – verwacht geen wonderen meer van me) mocht meetrainen. Leuk compliment, maar zeven jaar amper sporten gaat je niet in de koude kleren zitten. Al na vijf minuten hing mijn tong zo ver uit mijn mond dat ik er bijna over struikelde en vanaf de tiende minuut tot en met het eindsignaal heb ik structureel naar adem lopen happen. Gelukkig bleek ik in de zogenaamde derde helft wel goed mee te komen. Het werd half vier ‘s nachts!
Café Vooghel, Burgemeester Reigerstraat 45, is de vaste uitvalsbasis voor Heren 1 van Boni na een training. Ik was nog nooit in café Vooghel geweest, dus ik was best benieuwd. Van buiten gaf het me het gevoel van een typische bruine kroeg. Als je binnenkomt, zie je een grote tafel en meteen daarna is er de bar. Pas als je doorloopt naar achteren kom je erachter dat er best veel ruimte is in Vooghel. Er staat een grote open haard waar je gezellig omheen kan zitten en helemaal achterin staan nog meer tafeltjes. Het is dus een ruime kroeg. Er komt van allerlei pluimage aan bezoekers: van echte Utrechters tot studenten tot sportieve en uiterst viriele jongemannen. De barmannen zijn echter van middelbare leeftijd tot zelfs aan de oude kant en dat komt helaas terug in de muziek: veel blues.
Wat verder opvalt aan Vooghel is de hoeveelheid rode en zilveren kerstballen aan het plafond rond de bar. Ik gok dat dat overblijfselen zijn van een kerst- dan wel nieuwjaarsfeestje. Verder vielen de varens in het achterste gedeelte me op. Die staan namelijk ergens op een ietwat vage constructie in het plafond. Aangezien ik niet kon ontdekken hoe die varens in hemelsnaam water krijgen, vermoed ik dat het er af en toe vochtig aan toe kan gaan in Vooghel!
Ambiance: 7,5
Bediening: 7
Prijs/kwaliteit: 7
Muziek: 3
