MaarHoeWasHet

EKKO (eten)

Gepost op January 21, 2005 door Oxysept

In de zwaargesubsidieerde cultuurtempel EKKO (Bemuurde Weerd WZ3) kun je niet alleen bandjes en films bekoekeloeren, maar ook eten. Elke donderdag en vrijdag om half zeven serveert EKKO een vegetarisch driegangenmenu voor de jaren-negentigprijs van 6,50 euro. Reserveren wordt aanbevolen. Even bellen dus, en maar hopen dat de administratief medewerker aanwezig is, want anders lukt het niet, maar dat hoort u straks van T. in het reactiepaneel.

Ondanks het hoerige weer was ik precies op tijd in EKKO, alwaar reeds een man/vrouw of vijftien verwachtingsvol aan diverse gedekte tafeltjes in het cafe-gedeelte zat. Aangezien T. gereserveerd had voor vier, ging ik maar aan een tafeltje voor vier zitten waar een bierviltje met de tekst ‘gereserveerd’ op stond. Vervolgens werd mij een paar keer door langssnellende serveersters gevraagd of ik bij ‘de band’ hoorde, waarop ik maar bevestigend antwoordde, want we zijn tenslotte een land in oorlog en dan is alles geoorloofd om aan eten te komen, trouwens, ik zit ook in een band, dus feitelijk loog ik niet eens, lekker makkelijk dus, maar ik ben dan ook zo iemand die pas na de oorlog in het verzet gaat.

Disgenoten T., J. en O. arriveerden vlak na mij en hop, daar was het voorgerecht ook al: een torentje van appel met geitenkaas op een groen blaadje. (Ik houd wel van een groen blaadje.) Voorgerechten met fruit, ik vind het maar een hoop apartigheid, maar het was aardig binnen te houden. Ongeveer negen seconden nadat we het voorgerecht op hadden, kwam de bediening aansnellen met het hoofdgerecht. (Ze houden daar blijkbaar van opschieten, dus als u bijvoorbeeld om kwart voor zeven naar de film moet, kunt u rustig om half zeven in EKKO aanschuiven, drie gangen naar binnen werken, een digestief sigaretje roken en op uw dooie akkertje naar de bioscoop wandelen.)

Het hoofdgerecht droeg de gruizige titel Blote billen in het gras. Op mijn bord lag een berg witte bonen en iets dat volgens het recept snijbonen moest zijn, maar verdacht veel op groene of Chinese kool leek. Een gefruit uitje meende ik ook te herkennen. De garnituur bestond uit een gepofte aardappel en een gebakken aardappel. Het zag er allemaal wat saai uit, en zo smaakte het ook. Wat kruiden hadden hier niet misstaan. Of een sappige karbonade, want ik ben dol op vegetarisch eten, maar dan wel graag met een lekker stukje vlees erbij.

Tijdens het eten van de blote billen voerden we geanimeerde gesprekken over kolenkachels, kunst bij de ALDI, Pim Jacobs, paardenslagers en diverse technieken voor het afsnijden van de strot van kuikens, en veertien seconden na het hoofdgerecht kwam het toetje alweer op tafel, of nagerecht zoals sommige mensen zeggen. Het betrof hier een gekrulde krentenwegge met iets romigs en rumbonen. Ook wel aardig.

Na het nagerecht kwam W. even buurten – hij is culinair adviseur van de ekkookbrigade, iets hoogs bij ‘t Hoogt en heeft ook nog een cateringbedrijf. Ik gaf hem respect voor de prijs-kwaliteitverhouding, maar meldde ook dat het hoofdgerecht wel wat koeleuren en kruiden had kunnen gebruiken. Toen vertelde hij dat er bij de ‘Indische avond’ van vorige week enige gasten juist hadden geklaagd over te veel kruiden in het eten, en zo is het altijd wat, zei hij. Dat is ook weer zo, zei ik, zo is het natuurlijk ook nog eens een keer en daar heb je ook wel weer gelijk in.

Verdomme! Tijd om af te ronden, want mijn trein naar het platteland vertrekt zo. Het is best gezellie, dat eten in EKKO. Lekker snel ook, en voor 6,50 euro kan ik thuis geen driegangenmenu serveren (alleen al aan het bier dat ik tijdens het koken drink, ben ik meer kwijt). Ons eten smaakte een beetje week, maar ik neem aan dat dat niet elke keer zo is.

Ambiance: 7
Smaak: 6,5
Bediening: 7
Prijs/kwaliteit: 9