MaarHoeWasHet

Bis

Gepost op January 31, 2005 door Oxysept

Wat leuk, dacht ik toen ik het menu van Bis bekoekeloerde, de prijzen staan hier nog in guldens op de kaart! Zo oud is dit restaurant toch nog niet? Maar nee, ik had het bij het verkeerde eind. De prijzen waren in euro’s. Dat wordt dus weer de rest van de week balletjes in witte pap eten.

Restaurant Bis zit aan de Lijnmarkt 26, die winkelstraat bij de Domtoren waar ook café De Witte Ballons zit en – op de hoek met de Zadelstraat – Diddl, die afschuwelijke winkel met die stomme muizen waar ik een dezer dagen nog eens een fraaie stoeptegel door de ramen ga gooien. Diddl! Is er een lezer of lezerin van Maarhoewashet.nl die wel eens een muis bij Diddl heeft gekocht? Het zijn nog Duitse muizen ook! Raaaaaah!

Maar goed. De Tweede Wereldoorlog is al zestig jaar afgelopen en wij zaten dus in Bis, of eigenlijk stonden we in Bis, met ons vieren aan de bar, want hoewel we hadden gereserveerd was er geen enkel tafeltje vrij. Gelukkig waren we in een opperbeste stemming, want het was vrijdagavond en iedereen was de afgelopen week weer bewust succesvol geweest op zijn of haar werk, zoals eigenlijk elke week. We doodden de tijd met wat Brand-biertjes, praatten over hoe we volgende week nog succesvoller zouden zijn en na een minuut of twintig kwam er een mooie ronde tafel vrij, achter in de zaak op het verhoogde gedeelte, met fraai uitzicht over de Oudegracht.

De leuke mevrouwen in de bediening deden dansend en springend hun werk en zetten wat lekker brood met nog lekkerder licht gezouten boter op tafel. Omdat we van het borrelen in café De Stad een lichte trek hadden gekregen, bestelden we allemaal een voor- en een hoofdgerecht. En hoera, ondanks de bijkans apocalyptische drukte kwamen de voorgerechten al vrij snel op tafel. We wensten elkaar een smakelijke en succesvolle maaltijd en namen ons bestek ter hand.

‘Jeumig!’ riep ik bij de eerste hap.

‘Lekker!’ riep B.

‘Geil!’ riep E.

*Hngggg*, knorde Z.

(In de juiste volgorde: uiensoep, coquilles, oesters, salade met kalfslende.)

En dan waren de hoofgerechten zo mogelijk nog meer knallen. Zo at ik buiten de kaart om (maar wel op mijn bord) ovenheerlijk gebakken lamsfilet (krokant van buiten, mals van binnen) met daarbij asperges die precies op het juiste punt tussen te hard en te zacht zaten. Ik kreeg er aardappeltjes in de schil bij, wat ik altijd een stuk meer op prijs apprecieer dan die Vlaamse frieten die je in de meeste tenten krijgt. De opmaak van de borden was perfect, beaamde ook Z., die daar nogal kijk op heeft, maar ja, hij is dan ook een succesvol designer. Zelf genoot hij van een hertencombinatie, B. had een tagliatelle met ossenhaas en E. geitenkaas in bladerdeeg.

Omdat er met de geserveerde hoeveelheden niks mis was, hadden we geen plek meer over voor een nagerecht. Drie Irish coffee dan maar, en voor E. koffie met Cuarenta y Tres. De serveerster liet de fles op tafel staan, zodat E. nog een paar keer bij kon schenken. Om de boel weer een beetje in balans te brengen bestelden Z. en ik nog maar een Jameson, zeg maar om de Irish coffee af te toppen (helaas werd de fles Jameson niet op tafel gezet). Na het betalen van de rekening verlieten we geheel verzadigd het pand en konden nog maar één ding zeggen (naar deze grap heb ik zeven alinea’s toegewerkt): Bis!

Ambiance: 7,5

Smaak: 9

Bediening: 8,5

Prijs/kwaliteit: 7