Abonneer:
Ana’s Kuzin
Gepost op October 20, 2004 door Oxysept
Omdat het toch de week van de geschiedenis is: eerst maar even een lesje over Anatolië, met dank aan de firma Wikipedia.
Anatolië en Klein-Azië zijn namen voor het zeer grote schiereiland in het uiterste westen van Azië, dat vandaag de dag het Aziatische deel van het land Turkije beslaat. Voor verschillende volkeren en culturen is of was het schiereiland zeer belangrijk, zoals de Hittieten (haha, de Hittieten, o nee, je mag niet lachen om namen), die er rond 2000 voor Christus (wie kent hem niet?) een groot rijk stichtten, de Grieken (veel van de Griekse filosofen woonden in Anatolië), Romeinen, Byzantijnen, Seltsjoeken, Osmanen, Koerden, Armenen en Turken. Door al deze volkeren kent Anatolië een grote verscheidenheid aan culturele invloeden.
Ehrm, waar was ik? O ja, in de Voorstraat, want daar is onlangs Ana’s Kuzin neergestreken, een nieuwe afhaal- en cateringkoning die zich richt op de Anatolische keuken. Vorige week vereerde ik deze tent met een bezoekje, hierdoor getriggered door T., die eerder die week met een prima salade van Ana’s Kuzin aan was komen waaien.
Nu ben ik als geschoold systeemanalist zeer bedreven in het jongleren met grote hoeveelheden informatie, maar toen ik ter plaatse het hip ontworpen menu bestudeerde, begon het mij te duizelen dat het een aard had. Niet zozeer vanwege de hoeveelheid gerechten, maar vanwege alle mogelijke combinaties en bijbehorende prijsklassen. Gelukkig bleek de helft van de gerechten niet aanwezig, dus dat ruimde mooi op, om mijn voormalige buurman maar eens te citeren. Tip: begin niet in het wilde weg te bestellen, maar laat je vertellen wat er die dag zoal te koop is en waar dat zoal naar smaakt.
Zo bestelde ik als hoofdgerecht een combinatie van kipfilet met doperwten, rijst in wijnbladeren en bulgur pilav. Erbij nam ik een bakje koude snijbonensalade (kan ook warm worden gegeten) en een bakje in ei en nog iets gebakken bloemkoolroosjes. Bij het hoofgerecht kreeg ik ook nog een bakje groene salade. Terwijl het hoofdgerecht werd gepingd (zelf heb ik geen magnetron omdat ik oprecht geloof dat dat apparaat een uitvinding van de Duivel is), kwebbelde ik multicultureel met de Turkse mevrouw achter de balie over Surinaamse restaurants. Zij vond dat Millie’s Corner aan de Amsterdamsestraatweg en Aarti’s Eethuis aan de Kanaalstraat knallen waren, waar ik het hield op Sweetie. Zo zie je maar weer: twee culturen op een kussen, daar slaapt een magnetron tussen.
Na betaling van een uiro of dertien en een welgemeend ‘Toedels!’ verliet ik het pand. Thuis aangekomen bleek dat het pingen wel wat langer had mogen duren, want de kip met doperwten was lauw (in de zin van tussen warm en koud). De bulgur die op het zelfde bord lag, was daarentegen wel warm, en zo is het altijd wat met die hoerige magnetrons. De Duivel is overal, behalve in mijn kelder, want ik heb geen kelder, om mijn voormalige pastoor maar eens te citeren.
De snijbonensalade en de rijst in bladeren waren het smaaktechnische hoogtepunt van mijn gerechten. Mijn Servische disgenote merkte half-snikkend op dat de snijbonensalade net zo lekker smaakte als die van haar oude moeder, dus met de authenticiteit van de keuken zit het wel goed. Hoewel, de kip met doperwten smaakte helaas wat lafjes, Hollands bijna, een beetje zoals alle gerechten van de iets verderop gelegen traiteurkoning DaDo. Ook de groene salade viel in die categorie. Ik ben nog nooit in voormalig Anatolië geweest, maar ik heb het sterke vermoeden dat je subiet een Hittiet tegen je bakkes krijgt wanneer je een Seltsjoek zo’n salade voorzet.
Conclusies en aanbevelingen: Ze hebben nogal veel gerechten bij Ana’s Kuzin. Aangezien bij de gecombineerde steekproeven van T. en mij toch zeker de helft erg lekker was, raad ik u aan deze tent een paar keer te bezoeken om uit te vinden wat zoal de bom is (in dit kader wil ik vooral uw aandacht vestigen op de Tsjetsjeense salade) en wat niet. Als de opstartproblemen (zo waren de meeneemmenufolders nog niet gearriveerd) verholpen zijn, men het pingen onder controle krijgt en het prijssysteem wat transparanter wordt, is Ana’s Kuzin een welkome aanvulling op de huidige traiteurkoningen. Anders niet, natuurlijk.
Smaak: 7
Bediening: 8
Prijs/kwaliteit: 6,5
