Abonneer:
Passage to India
Gepost op August 6, 2004 door Oxysept
Goedverdoeme, wat is het heet! Dan maar buiten eten. A. was weer eens in town, en die wil zo gauw de temperatuur boven de 12 graden stijgt op een werfterras eten, omdat ze dat zo ‘gezellie’ vindt. Maar eigenlijk vindt A. altijd alles ‘gezellie’, ‘knallen’, ‘leuk’, ‘de bom’ of ‘2005’, dus u moet zelf maar bepalen hoeveel waarde u aan haar oordeel hecht.
Maar goed. We belandden op een doordeweekse avond bij A Passage to India, een Indiaas restaurant dat te bereiken is door bij cafe Flater het trapje af te gaan. Met moeite vonden we een vrij tafeltje – het stond wat wankel, maar dit euvel werd door de ober uit een andere cultuur efficient verholpen met wat bierviltjes en een oude Indiase spreuk (ik meende hierin de zinsnede ‘Goedverdoeme, wat is het heet’ te herkennen, maar dat kan ik me natuurlijk verbeeld hebben).
Het was, kortom, stampvol. Achter ons zaten zes bejaarden die zich afvroegen of ze ook aardappels bij het eten zouden krijgen en of ze hier niet te veel ‘van die apartigheid, zoals kip-kerrie’ serveerden. Af en toe kwamen er wat eenden langsdrijven, afgewisseld met een leeg drinkyoghurtpak. Zomaar een mooie en zonnige dag in 2004 in het Utrechtse stadje U.
Na wat biertjes en een rose kwam verrassend snel onze bestelling op tafel. A. had grote garnalen in een saus van/met knoflook, tomaat en paprika en ik had lamsvlees in dikke, ‘zeer hete’ kerriesaus. Toen ik trefzeker mijn bestelling plaatste, had de ober mij nog gewaarschuwd dat de saus toch echt zeer heet was. Een terechte waarschuwing: de saus was behalve erg lekker ook, hoe zal ik het zeggen, kom, een goede omschrijving is nu van het grootste belang, ja, ik heb het: zeer heet.
Gelukkig hadden we een bakje verkoelende yoghurtsaus als bijgerecht genomen, en trouwens ook nog wat linzen. A. vond haar garnalen ‘de bom’, maar wel wat pittig. ‘Dan moet je mijn gerecht eens proberen,’ zei ik, en deponeerde een stukje lamsvlees op haar bord. Ze nam 1/100 van het vlees en haar gezicht stond meteen op de bliksemstand. Volgens mij wilde ze ‘Goedverdoeme, wat is het heet!’ roepen, maar A. is een net meisje, dus riep ze ‘Dat is toch niet normaaaaaaaaaaaaaaaal?’
We smikkelden en smulden dat het een aard had terwijl de onvermijdelijke accordeonspeler (A.: ‘Gezellie!’) ons passeerde en ik een terras verderop een bekende Utrechtse schrijver hoorde vloeken dat zijn spare-rib niet gaar was.
Concluderend! (Want het is te warm om nog meer te typen.) A Passage to India viel mij behoorlijk mede voor een tent aan de Oudegracht (je kunt er overigens ook gewoon binnen eten). De gerechten zijn helaas wel een beetje aan de dure kant. Veel hoofdgerechten, inclusief de mijne, kosten een uiro of zestien. Als je dan nog wat bijgerechten bestelt om ook wat groenten binnen te krijgen, loopt de rekening snel op. Maar het eten was er in ieder geval gigandhisch veel beter dan in Gandhi, voorheen mijn favoriete restaurant in deze stylee.
Ambiance: 8 (bij fraai weder dan)
Smaak: 8
Bediening: 7
Prijs/kwaliteit: 6
