Abonneer:
Louis Hartlooper Complex
Gepost op August 3, 2004 door Chantal Ophoff
De naderende komst van een nieuw NS-station aan de Pelikaanstraat met bijbehorende aanloop, gaat voor een forse uitbreiding van de horeca rond het Ledig Erf zorgen. Terwijl dat station er nog lang niet staat.
Op de Oosterkade komt een café in een oude garage (van de jongens van Broers, dus de vrachtwagens met instant-grand café interieurs zullen wel weer voor opstoppingen zorgen), op een braakliggend terrein komt een horeca/woonding van acht verdiepingen hoog, op de Westerkade staat al een hippe tent en op het Ledig Erf (officieel adres: Tolsteegbrug 1) is het politiebureau omgedoopt tot het Louis Hartlooper Complex.
We hadden al café Ledig Erf dat me erg aan België (het land) doet denken en het zonovergoten terras van de Poort waar je eetcafé-achtig kunt eten. Kortom, voortaan kan ik uit drinken, uit eten en naar de film gaan zonder dat ik omringd ben door studentikoos Bartje-publiek of bang moet zijn dat mijn fiets wordt gestolen: alles is op loopafstand van mijn huis.
Ik ben zo blij met deze ontwikkeling dat ik de minpuntjes van het Louis Hartlooper Complex liefst door de vingers zie. Wie wel eens in de verlopen Catharijne-bisocoop en de bouwval van Camera/Studio is geweest snapt wat ik bedoel. Maar omdat de directie van het LHC (hé, dat typt een stuk sneller) ze graag hoort – de officiële opening moet nog komen – zal ik ze niet vermijden.
Om te beginnen is de naam te lang. Springhaver. Mooi. Kort. Loe-wie Hart-loo-pur Kom-pleks. Oef. Te lang. Dus laten we meteen een wedstrijd uitschrijven voor een kortere naam. Ook niet goed: de oriëntatielichten in zaal 1. Die zijn zo fel dat ze je verblinden alsof er een Audi met xenonlampen op je achterbumper zit.
De stoelen in zaal 1 staan ook lekker ver uit elkaar, maar niet zo ver als ik gehoopt had. Wie wel eens in België (het land) in een bioscoop is geweest, snapt wat ik bedoel. Ook zit er een rare knik in de vloer van de bioscoop, waardoor de voorste rijen omhoog lopen. Daar is hoogstwaarschijnlijk over nagedacht. Maar niet goed genoeg, want nu kijk je altijd tegen een achterhoofd aan. Het lijkt nu alsof het doek te laag hangt. Omhoog met dat ding.
Waar ik ziek van werd, bijna letterlijk, was het Dolby Surround geluid. Elk geluidje uit de stomste reclame- of promotiespot werd begeleid door 3D-effecten, met vooral veel subsoon geborrel. Dat mag van mij wel een tandje zachter, zeker in zo’n filmhuisachtig geheel.
Ook niet fijn: de kopie van Fahrenheit 9/11 zat na een week al vol met krassen en strepen. Bij een gezellige Russisch nagesynchroniseerde film over geitenhoeders uit Tatjikikierkoestan vind ik dat niet erg, dat geeft wat pre-Gorbatsjov couleur locale, maar bij een openingsfilm vind ik het niet passen. Even de operateur ontslaan, of op zijn minst naar Foto Patent sturen voor een stofkwast. Al kan het natuurlijk ook de geest zijn van een gevangene die in het voormalige cellenblok van het politiebureau gestikt is in een broodkorst (zaal 1 is de voormalige kelder van dat voormalige cellenblok). Gelukkig had ik een twee-halen-een-betalen-bonnetje uit het Stadsblad geknipt.
Verder heb ik niets te mekkeren. Het gebouw is mooi opgeknapt, het interieur is prachtig uitgevoerd, de binnentuin is ideaal voor een kopje koffie vooraf. Ook een pre is de Salon aan de voorzijde van het gebouw, waar je vanaf 11.00 des ochtends een kop koffie kunt drinken, met uitzicht op de glasbakken (ik ben heel milieubewust, maar die ondergrondse grafbakken mogen meteen weg van mij).
Ik ben positief, maar een echte beoordeling krijgt het LHC pas wanneer de eerste krassen in het parket zitten en de eerste grafitti op de wc-deuren verschijnt. Er hangen verontschuldigende briefjes dat de kaart nog maar beperkt is, dus misschien betekent dat dat je er kunt gaan eten. Hopelijk blijven de prijzen dan even vriendelijk. Koffie en espresso kosten er slechts 1 euro 50, maar dat zegt nog niets. Je kunt bijna nergens goede espresso krijgen in Utrecht.
O ja, Fahrenheit 9/11 is een goede film. Na afloop stonden de toiletten vol vrouwen die hun make-up moesten bijwerken. Ik was gelukkig niet de enige.
Ambiance: 8
Zitcomfort zaal 1: 6
Dolby Surround overkill: 5
Kwaliteit filmkopie: 4
Prijs/kwaliteit horeca: 8
Eenvoud na afloop van de film doorzakken op terras van Ledig Erf: 9
