Abonneer:
Winterhuis
Gepost op September 11, 2003 door Oxysept
Hoewel het nog niet eens herfst was, belandde ik dinsdagavond in cafe-restaurant ‘t Winterhuis. Niet genoemd naar het seizoen, maar naar de eigenaren Ton en Christa de Winter. ‘t Winterhuis is gesitueerd in de Drieharingstraat, daar waar ook De Garde en Van Buuren zijn gevestigd. De gevel is niet pretentieus en de inrichting onbeschroomd ouderwets, om Drs. P. maar eens te citeren.
Gelijk bij binnenkomst werden A. en ik opgevangen door een aardige mevrouw die ons naar een tafeltje achterin de zaak leidde. Onderweg passeerden we een donkerbruine bar met krukken ervoor en een gezellig-corpulente barman erachter. Zo zie ik dat graag. Het publiek in de zaak bestond uit een mengeling van studenten met geld, onbewust succesvolle zakenmannen met hun secretaresses en ‘gewone mensen’. En wij natuurlijk.
We namen wat bier en wijn en kregen er een geinig maisbroodje bij met tapenade en kruidenboter. Een welkome afwisseling op die keiharde stokbroden die je in de meeste tenten krijgt. De serveerster zette haar attente stylee gelukkig voort en gaf ook nog eens blijk van een uitstekende timing. (Over timing gesproken: tijdens het bestuderen van de menukaart vertelde ik A. een leuke grap die ik op Lowlands bij Kamagurka had gehoord: Er komt een ekster bij de dokter. ‘Dokter, ik zie de laatste tijd zo wazig!’ ‘Sorry, daar kan ik u niet mee helpen. Voor eksterogen moet u bij de pedicure zijn!’)
Honger! Als voorgerecht nam ik ‘de almanak’: sashimi van tonijn met Japanse rijst, wasabi–crème en zoetzuur van komkommer. Gelukkig niet van die weke shit; de wasabi-creme ging mijn mond in en spoot bijna meteen mijn neus weer uit. Zo zie ik dat graag.
Daarna kreeg ik, als hoofdgerecht, ‘de tevredenheid’: wokgroenten met aubergine, gegratineerd met wekelijks wisselende Franse kaas op een bedje van pasta. Uitstekend binnen te houden en met verrassend veel smaak voor een vego-gerecht. Gelukkig vond ik geen enkele melktand in het eten – blijkbaar was de Franse kaas deze week dus niet aan het wisselen. A. zat inmiddels te smikkelen van een kabeljauw, die volgens haar ‘knallen’ was, maar eigenlijk vindt zij altijd alles ‘knallen’, ‘leuk’, ‘gezellie’, ‘de bom’ of ‘2004’, dus u moet zelf maar bepalen hoeveel waarde u aan dat oordeel hecht.
Mededeling voor Zero: over de hoeveelheden geen klagen. Beiden waren we na het hoofdgerecht zo ‘gevuld’ dat we geen nagerecht meer bliefden. Koffie en de rekening dan maar. 60 uiro, dat was wat aan de hoge kant. Moest mijn voorgerecht echt 10 uiro (ef 22) kosten? Er staat zelfs een tournedos van 19 uiro 50 op de kaart. Dat is bijna ef 43 – een beetje overdreven, dunkt mij. Nu ja, de barman moet natuurlijk ook eten.
Nog meer te nakken? Ach ja, de kaart, die mag wel iets avontuurlijker. Steak, spare ribs, sate, tournedos: natuurlijk hoort dat op de kaart in een eetcafe als dit, maar iets meer gerechten in de trant van de sashimi van tonijn zouden het aanbod danig kunnen opfleuren. Ten slotte: let op dat u niet aan het tafeltje bij de wc’s wordt gepositioneerd. Dat staat namelijk meer in dan bij de wc’s.
Ambiance: 8
Smaak: 7,5
Bediening: 8,5
Prijs/kwaliteit: 5,5
