Abonneer:
Sector 3
Gepost op February 20, 2008 door Chantal Ophoff
De Twijnstraat is de oudste winkelstraat van Utrecht. Misschien wel van Nederland, want Utrecht was in de middeleeuwen, toen Amsterdam nog een klein vissersdorp was, al een echte stad. En als het kanaal naar de Zuiderzee was doorgegaan, dan was Utrecht nog steeds de grootste stad van Nederland. Goddank is dat niet gebeurd.
De Twijnstraat is daarna versukkeld, tot halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw de pakhuizen herontwikkeld werden tot luxe appartementen en cafetaria De Snorkel en de Boothill Saloon gezelschap kregen van hippe tenten met hippe hapjes. Laatste in de rij is Sector 3, aan de Twijnstraat nummer 9.
Sector 3 is een kruising tussen een bakker en een lunchroom. Het pand was ooit een metaalfabriek en die geschiedenis wordt weerspiegeld in de inrichting. Industriële lampen en meubels van sloophout en foto’s van de tyfuszooi die er eerst binnen stond aan de muur. De ruimte is hoog en aan beide kanten is er veel glas, waardoor er een prettige sfeer ontstaat. Met een beetje mazzel kun je aan het raam achter zitten, met uitzicht op de Oudegracht.
Je kunt afhalen en dan kun je allerlei traditionele en exotische broodsoorten mee naar huis nemen. Je kunt ook lunchen en dan heb je een gekmakend grote keuze uit broodjes. Ik nam de ciabatta met olijf, belegd met kipfilet, cashewnoten en kerriesaus (4,10 euro). Dat viel eerlijk gezegd een beetje tegen. Het was wel lekker, maar geen enkel moment had ik het idee dat ik iets bijzonders at en dat wil ik graag als ik 4,10 euro voor een broodje betaal. De ciabatta was ook niet uitzonderlijk knapperig. Ook de koffie maakte geen indruk, voornamelijk omdat die op het lauwe af werd geserveerd. De zeer sympathieke serveerster kon het misschien niet aan.
Dit is weer zo’n tent waarvan er dertien in een dozijn gaan. Niet uitzonderlijk goed, niet uitzonderlijk slecht. En daarom zal het in Utrecht wel een succes worden. Als Utrecht de grootste stad van Nederland was geweest, had Sector 3 het moeilijker gehad.
Smaak: 6
Prijs/kwaliteit: 5
Bediening (vriendelijkheid): 8
Bediening (tempo): 5
Ambiance: 8
Cafetaria De Snorkel, die ken ik niet… Was dat wat nu snackbar Tang is?
Beide klinken naamtechnisch niet ect als kwalitatieve of gezellige tenten …
Ja, dat is nu Tang. De oude Tang had ook een leuke hobby. Hij lette op het uitbetalen van de gokmachine. Als die al lang niet meer had uitbetaald zette hij hem uit. Op rustige momenten haalde hij er dan zelf de jackpot uit. Ik ging altijd naar de friettent in de Lange Smeestraat, of als ik geduld had dan fietste ik naar Broodje Ploff. Die friet was veel lekkerder. Maar je kon daar ook pecht hebben dat je voor de derde keer meegebakken friet mee kreeg.
Bedoel je cafetarie Utrecht aan de Lange Smeestraat? Daar heb ik nog menig avond kratten Grolsch en Heineken midden in de nacht gekocht! Die gozer had volgens mij 20 soorten bier op voorraad. wel achterin de koeling natuurlijk. Laatst kwam ik er achter dat dat helaas wegens gedoe met de politie niet meer mag. Snik…
Ja, die bedoel ik. Je kocht er ook flessen cola voor 5 gulden, voor als je zonder zat. Die tent draaide op de halveliters. Het schijnt dat deze tent figureert in het boek dat de Utrechtse schrijver nu al zeven jaar aan het schrijven is.
Een pareltje blijft het eerder gerecenseerde Veldkamp op de Amserdamsestraatweg!
Thanx Nazi! 🙂
Volgens mij bedoelt Nazi de snackbar, niet de recensie 🙂
Kan me het bijna niet voorstellen!