MaarHoeWasHet

Café Polman’s

Gepost op February 25, 2008 door Chantal Ophoff

Gnuivend van genoegen vanwege alle niet eerder besproken ho/hoereca die ik op vrijdag 22 februari 2008 had bezocht, opende ik deze blog om te ontdekken dat iemand me met zowel Kyushu als Vredenburg Leeuwenbergh was voor geweest. Damn!

Afijn, leuke avond gehad. Ik ben bij Kyushu verschillende keren klaargekomen van genot van de soft shell rolls en heb me prima vermaakt in Vredenburg Leeuwenbergh en de catacomben ervan, maar daar maak ik verder geen woorden aan vuil.

Wel aan café Polman’s, een soort van achterafzaaltje van grand café Polman’s (Keistraat 2). Er was een tijd dat ik daar veel kwam met de Utrechtse schrijver. Wij waren niet de enigen, want het kon er verdomd druk zijn. Die tijd is voorbij (van de drukte en van de Utrechtse schrijver, al zien we elkaar nog vaak). Vrijdagavond elf uur in Utrecht en er waren exact zes mensen in het hele café. Ergens in de afgelopen jaren is het café heringericht. Het oogt nu heel klinisch. Als een hip café in Brussel in de jaren tachtig. Maar die schijnen weer terug te komen. Voor de ramen hangt witte vitrage en het meubilair is zwart. Eerlijk gezegd bevalt me dat wel, gezien de doorsnee grand-café-van-de-strekkende-meter-inrichting die het zo lekker doet in Utrecht.

Op de achtergrond klonk, een beetje hol, jazz en dat beviel me heel erg. De bediening geschiedt door jonge jochies in voorschoten. Heel passend en grotestads. Hier ga ik (weer eens) vaker naar toe.

Ambiance: 8
Bediening: 8