MaarHoeWasHet

Walden

Gepost op May 20, 2010 door Nolet

Het is een beetje als een New Yorker die een hamburger gaat halen op Times Square, of een Fransoos een croissant onder de Eiffeltoren. Uit eten gaan aan het Domplein of de Oude Gracht, dat doen Utrechters eigenlijk niet. Het was dus ook even spannend zaterdag toen ik het onlangs geopende restaurant Walden (voorheen ‘t Weeshuis) op Domplein 16 naderde.

En jawel, de schrik sloeg mij om het hart toen ik iets te vroeg binnenkwam… Walden zat overvol met tetterende vrouwen die duidelijk op een vrijgezellendagje waren. Het waren zelfs twee groepen! Toen mijn disgenoten gearriveerd waren, kregen we gelukkig een tafeltje bij het raam, zo ver mogelijk van het ratelende kippenhok vandaan. Maar de zon kwam door, en nauwelijks hadden we een slok genomen van ons eerste wijntje, of de hele kudde drachtige vrouwtjes verliet het pand. De rust!

Zo makkelijk kwamen we er echter niet vanaf: buiten op het Domplein was warempel nog een vrijgezellendag aan de gang, dit keer met een mannelijk slachtoffer. Uitgedost in een prachtig rood narrenpak moest deze meneer rondjes rennen om de Dom en bij elk rondje een slok bier nemen, aangereikt door één van zijn grijnzende vrienden. Classic.

Over naar het eten en de ambiance. Walden hanteert het concept dat al hun producten uit Nederland komen. Ik doe dat zelf ook al jaren, want ik ga altijd gewoon naar de Plusmarkt op het Smaragdplein. Nederlandser kan niet. Qua inrichting en ambiance is Walden best prettig. Niks geen Weeshuis-bruine-kroeg-stylee, maar een strakke vormgeving zonder kil te worden.

Wat namen we allemaal? Voor: kreeftensoep en kreeftensalade. Hoofd: kalfssukade, pompoensalade, kogelbiefstuk en een aardappeltaartje. Na: rabarbertaartje en een koffiemousse. Dit alles was van zeer gemengde kwaliteit. De voorgerechten waren eigenlijk prima, maar de pompoensalade was echt te simpel. De kogelbiefstuk was weer erg goed en de kalfssukade is ook helemaal opgegaan. Ook kwam er nog ‘gratis’ een bak Hollandse sla op tafel met een lekkere dressing van zure appel en nog wat anders. Prima.

De toetjes waren een tegenvaller. De rabarbertaart was een soort hobbycake met een paar stukjes rabarber en de koffiemousse was ongeveer zo lekker als een Danone-toetje. Over de bediening viel niets te klagen, die was informeel maar gepast. En ‘niets te klagen’ is voor mij altijd al een verrassing.

Wat kost dat dan? Nou, we hebben ook nog twee flessen prima Pinot Grigio opgedronken met drie man (want eentje was er zwanger). Met nog koffie toe en wat typisch Nederlandse Cointreautjes erbij zaten we op exact 169,35 euro. Dat zou een doodnormale prijs zijn als alle gerechten van een goed niveau waren, maar dat waren ze dus niet. Toch geef ik Walden wel een kans. De hoofdgerechten zijn nét een paar euro duurder dan standaard eetcafémeuk, maar als je het juiste gerecht weet te kiezen, is het die paar euro zeker waard.

Dus… de prijsuitreiking:

Smaak: 5 en 8
Prijs/kwaliteit: 7
Ambiance: 7,5
Bediening: 7,5
Uitzicht op hopeloos vernederde man in narrenpak: 10+