MaarHoeWasHet

Wijvententen: De Bakkerswinkel vs. Bagels & Beans

Gepost op January 26, 2009 door Jacques Couteau

Doelgroepdenken brengt de wereld naar de afgrond. Ik denk dat ik dankzij de wijven-tv helemaal maar opgehouden ben met tv-kijken. Eigenlijk allebei. In ieder geval, alsof de terreur van Desperate Housewives, Grey’s Anatomy (da’s de ergste, omdat die ook van die tearjerkers onder de dramatische scènes heeft, die dan meteen een hit worden) en de rest nog niet genoeg is, is het wijvendenken ook overgeslagen naar de horeca. Zodat half Nederland en dus ook half Utrecht is overspoeld door Bagels & Bitches-tenten. Je hoeft er niet naar toe, als man, maar je doet je best om je aanstaande ex te behagen, dus soms vind je jezelf dan opeens in een tent als De Bakkerswinkel of Bagels & Beans. Opeens snap je dan hoe zij zich in een voetbalkantine moet voelen.

Hoe is het nu in zo’n wijventent? Nou, het is vooral ‘Gezellig’ en ‘Knus’. Dat wil zeggen dat de tafeltjes en stoelen dicht bij elkaar staan en dat je soms gedwongen bent bij anderen aan te schuiven. En er is aandacht aan het interieur besteed, dat er dan ‘Origineel’ uitziet. Het toeval deed zich voor dat ik binnen één week zowel bij De Bakkerswinkel (Wittevrouwenstraat 2) als bij Bagels & Beans (Biltstraat 60) binnenliep, zodat ik de twee tenten kon vergelijken.

Beide tenten zien er origineel uit. Bagels & Beans is in getamponneerd oker opgetrokken (eighties alert!), met grappige tekeningetjes die overal op terugkeren. Dit is echter niet origineel, maar de huisstijl van de keten Bagels & Beans. De Bakkerswinkel maakt ook deel uit van een keten, maar het lijkt erop dat de huisstijl zich beperkt tot het logo. Voor de rest is het pand van voorheen de bakker M.J. Top in oude staat gebleven (maar het zou kunnen zijn dat het in oude staat is gebracht, de horeca verbaast me nergens meer mee). Punt voor De Bakkerswinkel. Qua knusheid verdient De Bakkerswinkel ook een punt, want je kunt je kont er niet keren zonder die langs een andere gast te strijken, terwijl je je door het onoverzichtelijke doolhof van gangen, trappetjes en kelders wurmt. Gezellig! Neemt niet weg dat De Bakkerswinkel ook een concept is, met filialen in diverse steden. Qua locatie verdient Bagels & Beans een punt. De hoek van de Obrechtstraat is een mooie strategische plek in de enigszins verloederde Biltstraat. Als je voor het raam zit komt er altijd wel een bekende voorbij. Wat mij betreft mogen er wat meer makelaars oprotten uit hun strategisch gelegen Jugendstilpanden voor een wijventent – o, sorry, dat gebeurt al.

Qua koffie en bagels, brownies en scones heb ik niets te mopperen over de twee zaken, al heb ik nog steeds moeite om dertien euro (bijna dertig gulden in oud geld) neer te leggen voor een espresso, een koffie verkeerd en twee bagels/scones/brownies. Kom je net van de Super de Boer met je Rockskaart en de tas vol Supertoeter-aanbiedingen en dan sla je dat in één keer kapot. Ach ja. Ik ben dan ook geen wijf, wat is dertien euro nou, je koopt er niet eens laarzen voor.

Er viel me ook iets op aan het personeel. Dat bestaat niet alleen voor het grootste deel uit mooie vrouwen, maar vooral ook uit slánke vrouwen. Dat kan geen toeval zijn. Dat is een signaal aan de vrouwelijke clientèle die aan het high-teaen (neologisme alert!) is: ‘Kijk, wij werken hier en je snapt best dat we af en toe snoepen van de scones, de brownies, de bagels met banaan, kaneel en ahornsiroop en als de baas niet kijkt zetten we af en toe slagroomspuit ondersteboven in onze mond, maar dat geeft dus niet, wij blijven daar slank onder, bestel nog maar zo’n dubbele creamcheese bagel met zalm, neem slagroom op je chocolademelk (we vegen dat spuitmondje echt keurig af aan ons schort nadat we hem in onze mond hebben gehad), je hebt het verdiend en het zet niet aan.’ Lijkt mij. Ik kan me vergissen (male chauvinist pig alert!) natuurlijk, het schijnt dat vrouwen soms net mannen zijn: ze kijken ook graag naar mooie vrouwen.

Tja, laatst (Voor een briefkaart op de eerste rang alert!) liep ik langs Bagels & Beans en toen waren alle ruiten beslagen. Ik verwachtte elk moment een hand tegen het glas die langzaam naar beneden zou glijden door de damp. Ik ben meteen naar huis gegaan en heb de hele dag op Discovery Channel en National Geographic Channel gekeken naar programma’s over middeleeuwse wapens, mentossnoepjes in colaflessen en het beschieten van straaljagercockpits met diepvrieskippen.