Abonneer:
DEEG
Gepost op September 7, 2004 door prins galeotto
Ik zeg het er maar van tevoren bij: dit wordt een honderd procent subjectief stukje. Soms moet het ook mogelijk zijn om een restaurant te bespreken waarvan de eigenaar een vriend van je is. Gisteren opende in de Lange Nieuwstraat het restaurant Deeg de deuren, de nieuwe plek van Arnold Meulenbeld, kastelein van café De Bastaard op het Jansveld. Officieel gaat restaurant Deeg pas halverwege oktober open, maar tot die tijd gaat Arnold met zijn keukenbrigade proefdraaien en experimenteren.
Wauw! Het heet early adopters, mensen die als eerste een nieuw ontdekt snufje gebruiken of ergens als eerste gebruik van maken. Gisteren mochten wij (dat wil zeggen prinses Galeotto en ik, en nog zeven andere gezelschappen) het restaurant ontmaagden. Het heeft iets kinderachtigs, maar zeker ook iets verkneukelbaars: dat je later aan je achterkleinkinderen meesmuilend kunt vertellen: ‘Wij waren de allereersten die bij Deeg aten’.
Deeg zit op de plek waar vroeger (duh, heel lang geleden) restaurant ’t Hemelse Gerecht zat, maar dat werd na zoveel jaar verkocht, zonder overigens door deze zijde te zijn besproken, daar werk je dan je halve leven voor… De naam Deeg slaat op Drink En Eet Gelegenheid, een sympathieke naam, die geen pretenties uitstraalt, in tegenstelling tot de parade van even hippe als nietszeggende onzinnamen die tegenwoordig in de horeca opgang doen (vroeger heette een restaurant nog wel eens eetschuur De Trompet, omdat er een trompet aan de muur hing – voorbij die tijd).
Het concept van Deeg is: rijkdom door eenvoud. Geen opsmuk, geen dikdoenerij, geen épater le bourgeois (het overdonderen van de onwetende burgerman). Deeg is er niet op uit om haar gasten stroop in de ogen te smeren met liflafjes en bewerkelijke culinaire cumshots, Deeg wil uitmuntende, uitgelezen gerechten (dit is geen reclamespot, echt niet, ik probeer alleen de filosofie van Deeg uit te leggen).
Als je eet bij een restaurant dat voor het eerst haar deuren open heeft, is het net of je voor het eerst met een meisje naar bed gaat (of met een jongen, of welke combinaties er allemaal mogelijk zijn): je weet nog niet precies waar alles zit en hoe de knopjes werken. Zo waren er nog geen vazen om onze bloemen in te zetten, maar ervan uitgaande dat niet veel gasten bloemen zullen meenemen is dit geen groot probleem. Ook is de inrichting van het restaurant nog niet vervolmaakt, maar dat komt omdat de meubels van ‘Utrechts bijdrage aan het Werelddesign’ Jelle Hekstra (van Strand-NL) pas over maand uit het atelier komen. Daarnaast moesten we lachen dat we in de vensterbank een losse draaikop van een centrale verwarming vonden en dat de garderobe bestond uit een net geverfde muur zonder haakjes. Grappige muizenissen.
Maar dan het eten. Bij Deeg krijg je als voorgerecht een vlees/vis- of een vegetarische combinatie van gerechtjes, waarna je als hoofdgerecht kunt kiezen voor vlees, vis of vegetarisch. Deze opzet lijkt op die van Luce, en werkt erg goed.
Wij kregen als voorgerechtjes licht gerookte runderrib-eye met mosterdfruit, aardappelsalsa van texelster en zoete bataat en een mousse van garnalen met marlijn en bieslookcrème-fraiche. Nogmaals, wij waren bevooroordeeld en op voorhand verheugd over alles, maar het overtrof onze geilste verwachtingen. Alsof je voor het eerst met iemand naar bed gaat, en dat het dan meteen ook echt lekker is.
De rollade van ei met roomkaas (het hoofdgerecht van prinses) en mijn ganzenborstfilet met gecaramelliseerde sjalotten waren zo nog bevredigender, al begon de wijn (in mijn herinnering was dat een Argentijnse Chardonnay) ons beoordelingsvermogen al lichtjes aan te tasten.
De kaasplank was voortreffelijk en het Grote Dessert van wisselende zoete gerechten een masturbatoir moment voor mijn smaakpapillen.
Maar de echte verrassing kwam pas bij de rekening. Voor drie gangen betaal je bij Deeg slechts 31 eurine. Met een fles van 26 eurine eet je dan geweldig voor weinig (als een variant op het credo van zo’n opgedirkte zaak als Karel V: weinig voor geweldig).
Op de terugweg naar huis, waren we blij voor Arnold, maar vooral – met een beetje een enge christelijke blik in onze ogen – blij voor de stad Utrecht. We hebben er weer een toprestaurant bij.
Beoordeling subjectief
Ambiance: 10
Smaak: 10
Bediening: 10
Prijs/kwaliteit: 10
Beoordeling objectief
Ambiance: 8,5 (nieuwe tafels en stoelen in oktober)
Smaak: 8,5
Bediening: 9
Prijs/kwaliteit: 10
