Abonneer:
Het Gegeven Paard
Gepost op October 20, 2014 door Olaf
Nu het nieuwe TivoliVredenburg officieel in gebruik is, kunnen we ook kennis maken met de niet-muziekgerichte horeca in het (toegegeven) mooie gebouw. En dat is helaas geen onverdeeld succes. We kunnen een boel flauwe grapjes maken over de naam van dit eetcafé, maar dat doen we niet. Het is allemaal al treurig genoeg.
Het Gegeven Paard is dus een café slash eetcafé slash grand café op de begane grond van TivoliVredenburg. Even googelend komen we erachter dat het niet alleen op de concertbezoeker gericht is, maar ook op de ‘externe markt’. Ook is het een café ‘met een unieke sfeer, en een eigenwijs concept’. Als laatste is ook dit goed om te weten: ‘De lat ligt hoog, heel hoog’. De vacature voor kok ademt zelfs een ambitieniveau uit dat hoger is dan het gebouw zelf.
Maar dan komt de realiteit om de hoek kijken. Daar kunnen we kort over zijn: vermenigvuldig bovenstaande hoogdravende ambities met -1 en dan kom je een beetje in de buurt. Ongeveer zo diep als de bouwput die naast TivoliVredenburg ligt.
Van binnen ziet het er best oké uit: de groene lampjes zijn geinig en de tafeltjes en zithoekjes zijn ook best te pruimen. Het personeel doet zijn best om er semihip uit te zien met witte shirts en bretels, dat is al een beetje pijnlijk. Ook (helaas) niet echt afwijkend is dat het personeel bestaat uit goedbedoelende studenten die een bijbaantje nodig hadden, en zich niet realiseren dat horeca een echt Vak is, met een hoofdletter V.
Dus dat we bijna drie kwartier hebben zitten wachten op onze bestelling is al best wel treurig. Maar toen onze bestelling, drie keer een hamburger (de vleesdaghap) en een keer een groentetaartje (vegadaghap), werd geserveerd zakte de moed mij in de schoenen. De gerechten, 9 euro per stuk, waren van het formaat amuse/minivoorgerechtje.
Eerst keken we nog om ons heen of er hier ergens een verborgen camera hing en de geest van Ralph Inbar ineens tevoorschijn zou komen. Maar toen de serveerster stamelend en stotterend antwoordde dat dit toch echt de bedoeling was en dat ze het ook niet vond kunnen, bleek het toch geen grap te zijn.
Ik heb maar even wat fotootjes genomen, zodat jullie ook kunnen genieten van het postzegelformaat eten dat hier geserveerd wordt als ‘daghap’.
Nee, dat zijn geen reuzencherrytomaatjes, en nee, het bestek is ook niet gigantisch. O ja, er staat ook ergens een klein bakje frietjes op tafel, daar moet je 2 euro extra voor betalen en een kwart ervan bestaat uit te lang gebakken gruis.
Omdat er na onze negatieve feedback geen manager kwam, hebben we met tegenzin maar betaald – de serveersters wisten het ook allemaal niet meer. En die kunnen er eigenlijk ook niets aan doen. Terugkomen om hier iets te eten doe ik niet. Dit is geen onkunde of onwil, dit is gewoon oplichting. Nu begrijp ik ineens de eis uit de vacature voor kok: ‘Je bent op je best als je uitgedaagd wordt.’ Dat zal namelijk vast wel vaker voorkomen wanneer mensen deze ellende voorgeschoteld krijgen.
Smaak: 3
Prijs/kwaliteit: 1
Ambiance: 6
Bediening: 4 (ze deden hun best, en voor het management een 1)
[ Update 30-10-2014 ] Gisteren een verhelderend gesprek gehad met de bedrijfsleider van Het Gegeven Paard. Daarin werd aangegeven dat er inderdaad nog de nodige opstartproblemen zijn, dat ze hard bezig zijn om die te verhelpen, en dat ze het jammer vinden dat wij tijdens ons bezoek hier de dupe van zijn geworden. Dat is zeker te waarderen.
Naar aanleiding van bovenstaande recensie zijn er een aantal aanpassingen al doorgevoerd, zoals bijvoorbeeld het verlagen van de prijzen van de “hapjes” en het beter omschrijven van het concept op de kaart. Daar zit ook de crux van bovenstaande teleurstelling. Waar wij dachten dat we een “daghap” zouden krijgen, is het concept van Het Gegeven Paard het volgende: je krijgt bij elk drankje een klein gratis bijpassend hapje, een soort van appetizer of bite. Als je hierdoor meer trek krijgt kun je de “hapjes” van de kaart bestellen. Deze zijn bedoeld om te delen, en het idee is dus dat je er meerdere van bestelt. De verschillende soorten hapjes worden in de toekomst dus ook nog verder uitgebreid zodat er meer keuze is.
Persoonlijk vraag ik me af of dit concept goed duidelijk te maken is, en/of goed gaat werken. Mijn voorkeur zou zijn om een pinchos/pinxos bar ervan te maken, waar je van de bar, of van schalen die rondgaan, de hapjes pakt die je lekker vindt bij je drankjes. Sommige daarvan zijn betaald, andere zijn gratis. Dat zie je bv aan de kleur prikkertjes oid. De bedrijfsleider gaf aan dat aan het concept nog gesleuteld gaat worden totdat het goed werkt. We gaan het over een tijdje dus nog eens proberen, misschien dan ook een second-opinion op deze site.
Wij hebben dezelfde ervaring als Olaf, wij hadden er erg veel zin in om te gaan eten tussen de optredens. Gezien het feit dat het niet zo druk was, dachten wij, dat gaat goed lukken, maar niet dus. Naar mijn mening wordt er geen rekening gehouden met de gast, die zin heeft om even te zitten en relaxen en te eten. Het duurde echt veel te lang voordat we ons eten kregen. Wij kregen het idee dat we zo lang op ons eten moesten wachten zodat we een tweede drankje zouden bestellen, wat we ook hebben gedaan!!!!
Jammer, jammer, jammer, wij komen niet terug.
Wij liepen toevallig langs na een vergsdering in de Jaarbeurs en waren op weg naar de trein.Even trek in een drankje, maar tot onze grote verrassing was er een bijzonder aardig concept op de kaart te lezen.Even een bescheiden hapje bij een glas wijn, het werd leuk opgediend, samen delen van één bord is lekker knus, dus monter weer verder op weg naar Kampen.Zeer goede herinnering aan het Gegeven Paard in onze herinnering!
Ehrm, hoeveel wijn had u precies op? Het Gegeven Paard ligt niet op de looproute van de Jaarbeurs naar het station. Tenzij u een heel toeristische route neemt, via De Bilt of zo…
Zo mega slecht lang wachten om geholpen te worden serveersters zijn samen te praten broodje hoenderfilet zonder smaak afrekenen duurdt meer als een half uur
Mooi gedicht!
Overigens zat ik rond een uur of 13 vanmiddag op het terras van Het Gegeven Paard. Mijn gesprekspartner bestelde een biertje. Dat bleek bij aflevering gratis te zijn omdat het ‘het eerste biertje van de dag’ was.
Kortom, u weet nu waar ik mij morgen om 9.59 uur bevind!
Nog even een noot over het totale eetconcept van TivoliVredenburg: je kan dus in de zalen niets te eten krijgen, men is blijkbaar als de dood dat het Gegeven Paard een klant mist. En met niets bedoel ik ook niets, zelfs geen zakje chips. Dit werd mij pijnlijk duidelijk op de Le Guess Who avond in mei, een evenement van ruim 8 uur. Om 2 uur ‘s nachts vreselijke honger, niks te eten, Paard dicht natuurlijk. Vrijdag was ik weer in TiVre voor Kraftwerk, wat blijkt, men heeft nog niets geleerd: niks te eten. Dat zou niet eens zo erg zijn als je dan even rustig naar het Paard zou kunnen, maar dan geef je je plek in de zaal bij een uitverkocht concert op. En bovendien moet je je buiten de zone begeven waar je net op vertoon van ticket (en in dit geval paspoort) binnen bent gekomen. Ik snap dit beleid niet en het lijkt me dat TiVre geld laat liggen op deze manier.
korte reactie, voor de tweede keer beland bij Het gegeven paard een zeer druilerige dag woensdag 25 nov 2015.
de eerste keer dat ik er belande was afgelopen zomer de avond voor de tour de france een prachtig concert van kraftwerk.
ik heb toen mijn bier tot twee maal terug gestuurd het was al ten dode opgeschreven voordat ik mijn tafel kon berijken.
vette bevingerde glazen waren de boosdoener.
vanmorgen koffie gedronken met een goede vriendin .
bij mijn koffie bestelde ik een punt appelgebak deze was werkelijk de aller slechtste droogste smakeloze appelpunt die ik mn leven gegeten had daarbij was hij ook nog eens de duurste 4,75 ik heb melding gemaakt van mijn bevindingen en liep nogmaals naar de bar waar de appeltaart stond/ onder een warm houd lamp die men normaal gebruikt in een restaurant om het eten onder te parkeren in afwachting van de serveerster.
er werdt gemeld dat ik 20 % korting kreeg.meer konden ze niet voor me doen. 0.94 cent was de korting. ik heb nu nog steeds meer betaald dan de aller heerlijkste appel gebak bij Graaf floris . helaas ik haak af.
Ja, over appeltaart in de horeca zouden we eigenlijk een aparte website moeten openen. Vooral die vitrines waar de appeltaart altijd in ligt fascineren mij danig.
Ik was een keer in een eetcafe in het Amsterdamse stadje A. en toen ik na het eten koffie met appeltaart wilde bestellen, raadde de bevriende serveerster mij dat ten sterkste af omdat de appeltaart volgens haar al weken in die vitrine lag. Zei ze walgend. Toen heb ik maar koffie met een Jameson zonder ijs genomen.