MaarHoeWasHet

Het Nachtrestaurant (second opinion)

Gepost op September 18, 2008 door Sladjana

Ik ben niet boos. Ik ben teleurgesteld. Jarenlang verkondig ik dat Het Nachtrestaurant mijn favoriete restaurant is: je kunt er lekker eten voor weinig! En alsof dat nog niet genoeg is, krijg je elke avond live-entertainment van de familie Muis. Toen het eten laatst een beetje tegenviel, sloeg ik er geen acht op. Een favoriet restaurant dendert niet zomaar van zijn sokkel. Dus nam ik mijn nieuwe beste vriendin en vakgenote Z. mee naar Het Nachtrestaurant.

Ik bestel de patatas bravas. Dit gerecht is – vooral door de bijbehorende saus – een belangrijke reden waarom ik dit etablissement verkies boven El Mundo. Tijdens het wachten zie ik de eerste muis al langs de serveerster schieten. Z. ziet niets en smikkelt rustig door van het brood met aioli. Bij het zien van de tweede muis raak ik zodanig afgeleid dat ik Z. wel moet vertellen waar ik naar kijk. Ik geloof dat zij de familie Muis net iets minder gezellig vindt dan ik.

Ah! De gerechten! Ik begin met de patatas bravas, terwijl Z. mij respect geeft. Helaas is de helft van de bak gevuld met harde stukjes restaardappelen. En eigenlijk mogen patatas bravas ook gewoon mooie stukken aardappel zijn in plaats van aardappelblokjes. De saus is nog steeds lekker scherp. Z. begint aan de calamares, terwijl ik haar op mijn beurt ook respect geef. Omdat onze vriendschap nog pril is, zeg ik niet dat het bestellen van calamares zelden een goed idee is. Het is niet slim om meteen al in het begin de wijsneus uit te gaan hangen.

Maar goed. Het Nachtrestaurant kost niet duur, dus hele hoge eisen heb ik niet. Ik zeur dan verder ook niet over de kippenvleugeltjes waarvan je er steevast drie krijgt. Ik mopper ook niet over de smaakloze tortilla en ik pas een fijn staaltje cognitieve dissonantie toe op het schaaltje troosteloze plakjes vleeswaren en de schapenkaas. De gamba’s al ajillo zijn een prettige verrassing. We tetteren nog wat verder en Z. gaat naar de wc.

Ik besluit alvast af te rekenen en loop naar de kassa. Tegelijkertijd concludeer ik dat de calamares de slechtste zijn die ik ooit gegeten heb. Veel gefrituurd deeg en ergens daarin een verdwaald stukje elastiek. Eigenlijk is het zo slecht dat het best van de kaart gehaald mag worden. De bediening vanavond was wel aardig. In ieder geval is al het bestelde eten geleverd en ook binnen korte tijd. Het verkrijgen van een tweede drankje was wel weer een opgave. Maar goed. Weinig drinken drukt de prijs weer een beetje. En gezien de kredietcrisis…

Een lichte paniek maakt zich luttele seconden van mij meesteres als ik de serveerster hoor zeggen dat de schade 58,40 euro is. Bijna dertig euro per persoon! Ik heb een maand geleden een lichte loonsverhoging gehad en vraag me af of ik krenteriger word nu ik meer verdien. Aan de andere kant ben ik hier Z. aan het trakteren, dus dat laatste gaat niet op. Aan een derde kant had ik haar niet getrakteerd als ik wist dat het geintje me 60 euro zou kosten. Z. komt uit het toilet en omdat ze ook een soort van Joego is, laat ik me niet kennen. Ik frommel de bon in mijn zak en op een onbewaakt moment werp ik er een blik op en zie dat een de gemiddelde prijs voor een tapa 5 euro is.

We sluiten de avond af in De Bastaard. Mijn favoriete kroeg. Waar iedereen je naam kent en ze altijd blij zijn dat je gekomen bent. Ik bestel bij de – voor mij nog onbekende – barman twee muntthee. Hij schenkt wat heet water in twee glazen en pakt de munt uit de diepvries. Ik wrijf een keer of twee in mijn ogen als ik zie dat hij de stelen van de munt in het hete water zet waardoor de muntbladeren buiten het glas bungelen. De barman pakt vervolgens een lepel en begint met fors geweld de muntbladeren in het hete water te dwingen.

Ik aarzel even maar opper dan toch of het niet handiger is om de munt andersom in het glas te doen. Steeltjes bungelend uit het glas en de bladeren in het hete water. Hij reageert geïrriteerd en laat weten het altijd zo te doen. Dit keer zijn de stelen gewoon wat lang. Ik breng alleen een verbaasd ‘oké’ uit, waarop hij besluit toch maar nieuwe thee te zetten omdat de mishandelde munt in het troebel geworden water er niet zo heel smakelijk meer uitziet. Het tweede rondje muntthee laat ik door Z. halen. Het is duidelijk niet mijn avond. Ik heb de barman na deze avond nooit meer gezien in de Bastaard. Wellicht is hij aan de slag gegaan bij De Nachtwinkel.

Smaak: 6
Prijs/kwaliteit: 6
Bediening: 7
Ambiance: 7