MaarHoeWasHet

Meneer Buscourr

Gepost op July 13, 2008 door Olaf

Sinds een half jaar is aan de Lange Nieuwstraat restaurant Meneer Buscourr gevestigd. Nieuwsgierig geworden door een verwijzing op de Volkskrant-website, vatten wij het plan op een bezoekje te brengen. Afgelopen vrijdagavond was het dan zover.

Meneer Buscourr zit in een mooi oud pand, dat zo te zien flink gerestaureerd is. Het interieur is licht en ruim met klassieke elementen. Het restaurant is door een trapje opgedeeld in een voor- en een achtergedeelte. We worden welkom geheten door een vriendelijke dame en even daarna door een al even vriendelijke meneer. Deze meneer lijkt ook de eigenaar te zijn – zou hij ook daadwerkelijk Meneer Buscourr heten? We hebben het niet gevraagd.

De bediening is goed, niet opdringerig, maar toch informeel en vriendelijk. Het restaurant is vanavond ongeveer voor de helft gevuld, wat hoogstwaarschijnlijk door de vakantie komt, volgens de bediening. We kiezen een tafeltje in het achtergedeelte uit. Er is lekker veel ruimte tussen alle tafels, alles ziet er schoon en opgeruimd uit (inclusief de keuken, waar we af en toe naar binnen kunnen kijken) en qua akoestiek is het gelukkig ook prima te doen. Grappig is dat de Franse chanson-cd (Les meilleurs 69) die bij restaurant C’est Ça door het restaurant klonk, hier ook een keer voorbij komt. Het is niet geheel duidelijk of de muziek uit de keuken of in het restaurant klinkt, maar het is in ieder geval lekker op de achtergrond. Een goede entourage om ons te richten op het gezelschap en het eten.

Nadat we een broodje met wat heerlijke tapenade, olie en zeezout hebben gekregen, bekijken we de kaart eens. De keuken van Meneer Buscourr zou je kunnen omschrijven als klassiek mediterraan. Er zijn drie gangen, waarbij je per gang uit vier gerechten kunt kiezen. Lekker overzichtelijk. Daarnaast is er nog een menu buiten de kaart om, dat ook te combineren is met de gerechten van de kaart. Daar houden we van. Kwaliteit boven kwantiteit waarschijnlijk, want de beschrijvingen lezen in ieder geval veelbelovend.

We kiezen als voorgerecht voor gemarineerde gamba’s op een tapenade van tomaten met een Thais koekje, en de pata negra met aardappelsalade en rucolamayonaise. We drinken er een lekkere Pinot gris bij. De voorgerechten zijn allebei geslaagd: de porties zijn meer dan voldoende en de smaken zijn perfect op elkaar afgestemd. De Pinot gris is trouwens ook lekker: fris en stevig tegelijk. Na dit prima voorgerecht zijn we allebei benieuwd naar de hoofdgerechten.

Als hoofdgerecht kiezen we voor de zeeduivel met gestoofde lente-uitjes en schuim van limoen, en de lamsracks op gepofte nicola met een saus van munt en balsamico. Alhoewel we hebben aangegeven dat we lekker de tijd hebben en het allemaal niet supersnel hoeft, komen de hoofdgerechten toch redelijk snel door. De bediening geeft aan dat de keuken al met de hoofdgerechten begonnen is, en vraagt of ze die toch al mogen serveren. Er is dus nog wel wat verbetering in de communicatie tussen keuken en bediening mogelijk. Maar goed, kan gebeuren, niets aan de hand.

De hoofdgerechten zijn ook alweer dik in orde. De zeeduivel is lekker sappig en toch stevig, en het schuim van limoen geeft een lekkere frisheid. De lamsracks zijn supermals en smelten in de mond, en de gepofte nicola is binnen een mum van tijd verdwenen. De hoeveelheden zijn ook weer prima, vooral de lamsracks zijn meer dan voldoende. Bij het hoofdgerecht krijgen we zelfgemaakte frieten. Die zijn helaas te melig, ze hadden een stuk knapperiger gemogen. Jammer ook dat er geen zelfgemaakte mayonaise bij geserveerd werd. Wat we ook misten was iets meer groenten. Die waren nu tot accessoires voor de vis en het vlees gereduceerd.

Het toetje dan. We deelden een parfait van kletskoppen. Smakelijk, overduidelijk allemaal zelfgemaakt, inclusief de kletskoppen. Zoet, knapperig en fris door de frambozencoulis. Prima! Daarna nog een kopje thee en een espresso met een extra. De grappa was lekker, maar vooral de fles (karaf?), waar-ie uit geschonken werd maakte indruk. Er zat een lekker koekje met gepofte rijst bij de thee en koffie. Tijdens het eten werd onze karaf water trouwens ook steeds door de bediening uit eigen beweging gevuld, sympathiek.

Al met al een geslaagde avond qua bediening, entourage en natuurlijk eten. De rekening was een paar eurocenten onder de 130 euro. Dat is natuurlijk niet weinig voor twee personen en in dit geval net iets aan de te hoge kant voor het gebodene. De kwaliteit staat buiten kijf, maar als je kijkt naar vergelijkbare restaurants in Utrecht, dan kan Meneer Buscourr de prijzen best een paar euro omlaag schroeven. Dan hebben ze een perfecte prijs-kwaliteitverhouding. O ja, misschien zou de naam ook iets makkelijker kunnen, dat raadt wat beter aan bij andere mensen, nu vergeten we de hele tijd hoe het restaurant ook alweer heet. Maar toch, nog steeds een aanrader!

Ambiance: 8,5
Smaak: 8,5
Bediening: 8,5
Prijs/kwaliteit: 7,5