MaarHoeWasHet

De Goedheyd

Gepost op June 27, 2003 door Oxysept

Timing, beste mensen, daar draait het allemaal om in het leven. Musiceren, koken, de liefde bedrijven (ook wel ‘nooky’ genoemd) of het vertellen van een recht vermakelijke anekdote uit uw o-zo-interessante leven: als u niet beschikt over gevoel voor timing kunt u deze vier activiteiten nooit bewust succesvol uitvoeren.

Ach, denkt u nu, dan ga ik toch een – door de zaak betaalde – cursus timing volgen? Helaas. Timen is niet te leren en leren is niet te timen (om Buddha maar eens te citeren).

Ik vergeet nog een activiteit! Bedienen! In een restaurant dus. Ach, wat er allemaal niet mis kan gaan als de serveerster niet over een verfijnde timing beschikt. Bijvoorbeeld: vragen of alles smaakt wanneer nog niemand een hap heeft genomen. Of gasten drie kwartier zonder drank laten zitten, wat voor iemand als ik, die de prijskoerant van zijn drankboer als een roman leest (om Reve maar eens te citeren), de hel is. Of het voorgerecht en hoofdgerecht tegelijk brengen. Waarom ook niet? Alles is mogelijk voor iemand die van toetjes noch blazen weet.

Daarom was ik woensdagavond in restaurant De Goedheyd blij verrast toen ik door een serveerster werd bediend die twee uur lang een nagenoeg perfecte timing demonstreerde. Dit wist ze ook nog eens te combineren met kennis van zaken over de menukaart en een vriendelijke (ongecompliceerde, om Remment maar eens te citeren) uitstraling.

De Goedheyd is gesitueerd in een stil stukje centrum aan de Hamburgerstraat, tegenover het voormalig kantongerecht. Ik at er ter gelegenheid van mijn verjaardag een zojuist overleden parelhoen met paprika-risotto en basilicumsaus. Risotto draagt altijd het gevaar in zich om te smaken als weke shit, maar dat was hier geenszins het geval. En ook de parelhoen was mad lekker.

Mijn disgenoten waren zeer lovend over respectievelijk hun gegrilde zwaardvis met hangop van zongedroogde tomaten, pittige courgette en kruidenolie en de scholfilet met venkel, wortel, aardappelpuree en dragonsaus. Ook kwamen er nog twee schaaltjes met aardappeltjes in de schil en broccoli op tafel. Geen idee waar die bijhoorden, maar ze smaakten uitstekend.

Als nagerecht werkte ik nog een ovenheerlijke en van een perfect krokant korstje voorziene creme brulee van witte chocola en banaan weg, om vervolgens bij een koffie met cognac te mijmeren over hoe het nou toch kon dat ik het afgelopen jaar zo dik ben geworden.

De rekening bedroeg afschuwelijk veel uiro’s, maar dat kan ook al gauw met hoofdgerechten van bijna 20 uiro. Maar ach, met zo’n vriendelijke serveerster vergeet je zoiets gauw (en dat mijn oude moeder alles betaalde hielp ook wel mee).

Zijn er ook nog wat minpunten te noemen? Jawel. Er staan bij De Goedheyd wel erg veel tafeltjes en stoeltjes in een kleine ruimte, waardoor ik mijn kadaver moeilijk kwijt kon. En het cognacglas was niet verwarmd! Raaaaaaah! Maar ach, met zo’n vriendelijke serveerster vergeet je zoiets gauw. Of had ik dat al gezegd?

Ambiance: 7.5

Smaak: 8

Bediening: 9

Prijs/kwaliteit: 6